آبتین نامی اصیل و ریشه‌دار در زبان فارسی است که پیشینه‌ای اسطوره‌ای و شاعرانـه دارد. این نام بیشتر در ادبیات کهن ایران به‌ویژه در شاهنامه فردوسی شناخته می‌شود، جایی‌ که او را پدر فریدون، یکی از پهلوانان بزرگ ملی، معرفی می‌کند. آبتین ترکیبی است از «آب» به‌معنای پاکی و زلالی و «تین» که می‌تواند به معنای روح یا روان تعبیر شود. برخی پژوهشگران، آن را به مفهوم «روح نیک» یا «ذاتی نیک‌سرشت» تفسیر کرده‌اند. در متون پهلوی و اوستا، معانی مشابهی برای این واژه آمده است. آبتین از نظر آوایی آرامش‌بخش و خوش‌آهنگ است و معنای معنوی و عمیقی دارد که حس پاکی و نجابت را منتقل می‌کند. در ادبیات زرتشتی نیز این نام با مفاهیم خیر، نیکی و جاودانگی همراه است. شخصیت آبتین در شاهنامه، نماد مظلومیت و در عین حال اصالت است و با وجود نقشش به عنوان پدر فریدون، همیشه با احترام یاد می‌شود. آبتین امروزه نیز در میان نام‌های پسرانه ایرانی محبوبیت دارد و انتخاب آن نمایانگر علاقه به فرهنگ، هویت و تاریخ کهن ایران است. در زبان‌های دیگر تطابق مستقیمی برای آبتین وجود ندارد، اما معادل‌هایی با حس معنایی مشابه در زبان‌های سانسکریت و کردی یافت می‌شود. در مجموع، آبتین از آن دسته نام‌هایی است که بر زیبایی، اصالت و معنویت تأکید دارد و برای خانواده‌هایی که علاقه‌مند به نام‌های اسطوره‌ای ایرانی هستند انتخابی شایسته است.