آتورپات نامی باستانی و ریشه‌دار در فرهنگ ایرانی است که از زبان فارسی میانه ریشه گرفته و از دو بخش «آتور» به‌معنی آتش (برگرفته از اوستایی 'ātar') و «پات» به‌معنی نگهبان یا محافظ (از ریشه اوستایی 'pāta' یا 'pati') تشکیل شده است. بنابراین، معنی کلی آن «نگهبان آتش» یا «محافظ آتش مقدس» است. این نام از نظر تاریخی به شخصیت مشهور آتورپات، ساتراپ (استان‌دار) ماد آتروپاتن در دوران اسکندر مقدونی اشاره دارد که پس از شکست داریوش سوم، استقلال منطقه خود را حفظ کرد و پایه‌گذار سرزمین آتورپاتگان (آذربایجان امروزی) شد. این شخصیت به دلیل وفاداری به فرهنگ زرتشتی و محافظت از آتشکده‌ها، به این نام شناخته شد. در زبان‌های دیگر معادل مستقیمی برای این نام وجود ندارد، اما در سنت‌های زرتشتی، نگهداری از آتش مقدس مفهومی بسیار عمیق و مقدس به‌شمار می‌رفته است. آتورپات نه‌تنها یک نام، بلکه نمادی از فرهنگ و ایمان ایرانی باستان است. در دوران معاصر، این نام کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما در میان علاقمندان به اسامی باستانی یا کسانی که دنبال نام‌های خاص و تاریخی‌اند، جایگاه ویژه‌ای دارد. از لحاظ آوایی خوش‌ساخت و متمایز است و بیانگر هویت فرهنگی ایرانی است.