نام آذرخش واژه‌ای اصیل و پرقدرت در زبان فارسی است که از ترکیب «آذر» به‌معنای آتش و «خش» که ریشه‌ای درخشنده و نوری دارد، ساخته شده است. این نام معمولاً به صاعقه یا برق آسمانی اشاره دارد؛ پدیده‌ای باشکوه، نیرومند و از عناصر چهارگانه در فرهنگ ایران‌زمین. در متون باستانی اوستایی و پهلوی، آذر نماد مقدس آتش و آذرخش نشانه‌ای از تجلّی ایزدان و قدرت ایزدی بوده است. در باورهای زرتشتی آذر، نگهبان آتش مقدس و محور نیایش‌هاست. در اسطوره‌های ایرانی، آذرخش گاه نمادی از خشم ایزدی در برابر پلیدی تلقی می‌شود. این نام در دوران معاصر نیز جایگاه ویژه‌ای میان نام‌های پسرانه دارد، به‌خصوص برای خانواده‌هایی که به هویت ملی و فرهنگی توجه ویژه دارند. در کردی و برخی گویش‌های دیگر ایرانی نیز معانی مشابهی دارد. در دیگر زبان‌ها معادل مستقیمی ندارد، اما می‌توان آن را با کلماتی مانند Lightning یا Thunderbolt در انگلیسی مقایسه کرد. در ادبیات فارسی نیز آذرخش نمادی از درخشش ناگهانی، احساسات شدید یا دخالت نیروهای آسمانی است. شخصیت‌هایی با نام آذرخش در داستان‌های معاصر و حتی فیلم‌ها گاه به‌عنوان قهرمان، جنگجو یا انسانی پرانرژی و الهام‌بخش معرفی می‌شوند. این نام، با بار معنایی معنوی، اسطوره‌ای و طبیعت‌گرایانه‌اش، انتخابی قدرتمند و پویا برای فرزند محسوب می‌شود.