آرتین نامی باستانی و اصیل ایرانی است که ریشه در دوره هخامنشیان و زبان‌های کهن ایرانی دارد. برخی منابع آن را شکل تغییریافته‌ای از نام «آرتا» می‌دانند که در زبان اوستایی و فارسی باستان به معنای راستی، حقیقت و تقدس بوده است. در واقع، «آرتین» را می‌توان ترکیبی از «آرت» (راستی) و «-ین» (پسوند نسبت یا صفت) دانست که معنی آن را به «راست‌نهاد» یا «مقدس» نزدیک می‌کند. برخی پژوهشگران نام آرتین را به آرتاهائوس (Artahaeus) - یکی از شاهزادگان یا حاکمان ایرانی سلسله هخامنشی - نسبت داده‌اند. این نام در منابع تاریخی یونانی نیز دیده شده است. در کردی، نام آرتین تلفظی مشابه دارد و به معنی «خورشید کوچک» آمده است، که نشان از دسترسی چندفرهنگی این نام دارد. در زبان‌های اروپایی همچون انگلیسی، «Arteen» یا «Artean» عمدتاً کاربرد نداشته و به عنوان نامی خاص و منحصر به فرد شناخته می‌شود. آرتین به‌دلیل معنای مثبت، تلفظ ساده و آهنگ دلنشین، در دهه‌های اخیر به‌خصوص در ایران و در میان ایرانیان خارج از کشور محبوب شده است. شخصیت‌هایی همچون آرتین ولی‌زاده (فعال فرهنگی) یا هنرمندان معاصر با این نام، به گسترش کاربرد آن کمک کرده‌اند. آرتین نامی است که هم اصالت ایرانی را حفظ کرده و هم با سبک‌ زندگی مدرن هماهنگ است.