آندره سوریوگین

آندره سوریوگین

آندره سوریوگین معروف به درویش خان، نقاش برجسته مینیاتور و یکی از بنیان گذاران شیوه مردمی در نقاشی معروف به نقاشی قهوه خانه ای بود. وی فرزند آنتوان سوروگین (از اولین عکاسان) و «مادرش لوئیز گورگنیان» بود. تحصیلات خویش را در مدرسه سن لوئی فراگرفت و چندی نیز در این مدرسه به تدریس پرداخت و سپس خود را وقف نقاشی کرد. پس از سال ها فعالیت راهی وین گردید و در نهایت در آلمان اقامت گزید. درویش مدت ۹ سال در انزواء به سر برد و غرق در آثار فردوسی گشت و تعداد ۴۱۶ اثر از شاهنامه فردوسی نقاشی کرد که با تاریخ فوت این شاعر بزرگ همخوانی داشت و زمانیکه برای اولین بار در هندوستان هزاره فردوس برگزار می گردید مینیاتورهای سوروگین که به صورت مجموعه نه جلدی انتشار یافته بود برای برگزاری نمایشگاه روانه هندوستان گردیدند اما متاسفانه تعدادی از آن ها هرگز بازنگشتند.

اولین نمایشگاه او موجب شهرتش شد و توجه چند تن از نویسندگان و هنرمندان آن روزگار را بسوی وی معطوف داشت. او در سال های دهه ۱۳۲۰ با بسیاری از روشنفکران و هنرمندان روزگار، مانند صادق هدایت دوستی نزدیک داشت. سبک و شیوه تجسم موضوع که درویش در این مجالس به کار برده بود هیچ شباهتی به شیوه و سبک نقاشی های قدیم و جدید که از شاهنامه شده بود نداشت نقاش سبک مینیاتورهای استادان عهد صفوی مانندکمال الدین بهزاد و رضا عباسی را با اسلوب و فنون نقاشی جدید توام ساخت و توانست آثار گرانبهایی به وجود آورد. وی نمایشگاه های متعددی در شهرهای وین، برلین، بروکسل، پاریس و لندن ترتیب داد و در همه جا به عنوان مینیاتورساز ایرانی توفیق یافت و شهرت جهانی کسب نمود. هم اکنون آثار وی در موزه های مختلف جهان می باشند.

از آندره سوروگین همواره به عنوان تصویرگر حکایت ها و داستان های شرقی یاد گردیده و هنر وی مورد توجه منتقدان هنری قرار گرفته است. هزاران اثر ارزشمند از این هنرمند نامی به شیوه رنگ و روغن از مناظر شهرها، آبرنگ، گواش، باتیک و غیره به جای مانده که همه آن ها نشان دهنده علاقه وی به ادبیات و مفاخر ملی و بزرگان میهن می باشند.