اردشیر روحانی نوازنده و آهنگساز است. در کودکی تحت نظر پدرش «رضا روحانی» با سازهای مختلف آشنا شد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی به هنرستان موسیقی ملی راه یافت و از آموزش های هنرمندانی نظیر: جواد معروفی، حسین دهلوی و حسین تهرانی بهره برد. پس از به اتمام رسیدن تحصیل در هنرستان موسیقی، در سال ۱۳۴۳ با اخذ بورسیه از وزارت فرهنگ و هنر، برای ادامه تحصیل در رشته آهنگسازی به وین مهاجرت کرد و نزد موسیقی دانانی همچون توماس کریستیان داوید آهنگسازی را فراگرفت. همزمان با راه اندازی رشته موسیقی در دانشگاه تهران و دعوت از توماس کریستیان داوید برای تدریس در دانشگاه تهران، او نیز بازگشت و تحصیلات خود را در رشته موسیقی ادامه داد و از آموزش های استادانی نظیر امان. ئل ملیک اصلانیان بهره جست.پایان نامه دانشگاهی وی قطعه ای به نام «شلیل» برای پیانو و ارکستر بود که در دانشگاه و شهرهای مختلف به اجرا درآمد.
او پس از پایان تحصیلات دانشگاهی در سال ۱۳۴۸، تدریس در هنرستان موسیقی را آغاز کرد. در آن زمان قطعاتی بر اساس موسیقی کلاسیک ایرانی و موسیقی فولکور و همچنین اتودهایی برای پیانو ساخت. این آثار با حمایت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ضبط و منتشر شد. در دوران مدیریت علی رهبری در هنرستان موسیقی، به تدریس پیانو در هنرستان عالی موسیقی نیز پرداخت که پس از کناره گیری علی رهبری از هنرستان، او نیز همکاری با هنرستان را قطع کرد. هنرمندانی نظیر خشایار اعتمادی، مازیار حیدری و محمدرضا امیرقاسمی از جمله شاگردان اردشیر روحانی در طی سال های تدریس بوده اند.