اسفندیار اسفندیاری

اسفندیار اسفندیاری

اسفندیار اسفندیاری استاد دانشگاه، پژوهشگر و یکی از اولین پیشکسوتان دانش گیاه شناسی است. او فرزند میرزا رستم خان اسفندیاری رفعت الدوله، نواده  مرتضی قلی خان نوری وکیل الملک و نتیجه محمد اسماعیل خان نوری و وکیل الملک بود. او اولین ست که با مدرک دکتری، دروس بیماری شناسی گیاهی و قارچ شناسی را تدریس کرد و تحقیقات این دو رشته را آغاز نموده و نتیجه تحقیقات خود را به سبک مقالات تحقیقاتی امروزی منتشر کرده است. او را پدر علم بیماری شناسی گیاهی و قارچ شناسی می دانند. پدرش ملقب به رستم اسفندیاری، او را برای تحصیل از کرمان به تهران روانه کرد. اسفندیار دوران ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه سن لویی تهران که زیر نظر فرانسویان اداره میشد به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل راهی فرانسه شد و در مدرسه ملی کشاورزی گرینیون به تحصیل پرداخت. اما به دلیل مشکلات مالی تحصیلاتش را نیمه تمام گذاشت و بازگشت. پس از مراجعت تحصیلات خود را در مدرسه عالی فلاحت کرج که تابع وزارت کشاورزی بود، ادامه داد تا در سال ۱۳۰۷ در سن نوزده سالگی با مدرک لیسانس از این دانشکده فارغ التحصیل شد. پس از اتمام خدمت نظام وظیفه به دلیل علاقه و شایستگی در فراگیری گیاه شناسی در دوران تحصیل و تسلط کامل به زبان خارجی، در سال ۱۳۰۹ به عنوان معاون و دستیار آقای ژولین گوتیه کارشناس و استاد گیاه شناسی مدرسه عالی فلاحت کرج برگزیده شد تا در سال ۱۳۱۴ از طرف مدرسه عالی برای ادامه تحصیل به وین اعزام شد.

وی پس از دریاف مدرک دکتری بازگشت و به دستیاری اروین گائوبای اتریشی که مدرس گیاه شناسی دانشکده بود پرداخت. در سال ۱۳۲۰ پس از خروج گائوبا در بحبوحه جنگ جهانی دوم به واسطه ورود متفقین به کشور، عهده دار تدریس دروس گیاه شناسی و بیماری شناسی گیاهی و علفهای هرز شد. در سال ۱۳۲۴ دانشکده کشاورزی کرج از وزارت کشاورزی جدا شد و به دانشگاه تهران پیوست. اسفندیاری در وزارت کشاورزی باقی ماند و فعالیت خود را در بخش تحقیقات گیاه پزشکی وزارت کشاورزی که در آن زمان آزمایشگاه حشره شناسی و دفع آفات نباتی نامیده می شد، ادامه داد. او در همان سال پایه و اساس هرباریوم را بنا نهاد و به همراهی دستیارانش مهندس عین الله بهبودی شاهسون از سال ۱۳۲۴ در بخش گیاه شناسی وعلف های هرز و قوام الدین شریف از سال ۱۳۲۶ در قسمت قارج شناسی و بیماری های گیاهان در جهت اعتلای هرباریوم کوشید و تا واپسین روزهای عمرش دست از تلاش برنداشت.