اسماعیل حاکمی والا استاد دانشگاه، پژوهشگر ادبیات و مترجم بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در بوشهر، آبادان و شیراز گذراند و از دبیرستان سلطانی شیراز دیپلم ادبی گرفت و سپس سال ۱۳۳۴ وارد دانشگاه شد. وی در سال ۱۳۴۳ موفق به اخذ دانشنامه دکترا شد.عنوان رساله دکتری ایشان سماع در تصوف نام دارد که به راهنمایی استاد سعید نفیسی نگارش یافته است. حاکمی والا، در کنار تحصیل در دانشگاه، در مدارس سپهسالار و دبیرستان مروی به تحصیل ادبیات عرب و علوم و معارف اسلامی نیز پرداخت و مقامات حریری مغنی اللبیب، مکاسب، شرایع و سیوطی را خواند.
اسماعیل حاکمی از ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۷ در وزارت آموزش و پرورش به خدمت پرداختدر ۱۳۴۷ با درجه استادیاری به دانشگاه تهران منتقل شد. در ۱۳۵۲ به درجه دانشیاری و در ۱۳۶۲ به مرتبه استادی نائل آمد و سرانجام در مهرماه ۱۳۶۹ به عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران برگزیده شد. حاکمی علاوه بر تدریس، عهده دار سمت هایی چون معاونت دانشگاهدعلامه طباطبایی و ریاست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نیز بود. او اهل شعر است و در ۱۳۳۵ مجموعه اشعار خود را با عنوان شکوفه منتشر کرد. استاد حاکمی والا که سال ها دچار بیماری پارکینسون بود در ۷۹ سالگی در تهران درگذشت.