اسماعیل شیشه گران نقاش و طراح گرافیکی دوران کودکی اش را در خیابان خوش تهران و در خانواده ای پرجمعیت و ساده سپری کرد. همزمان با انقلاب سال 1357و تعطیلی دانشگاه، تحصیلاتش با ۱۰ واحد درسی ناتمام ماند. برادرانش بهزاد و کووروش شیشه گران نیز از نقاشان و گرافیست های تاثیرگذار معاصر هستند. در طول زندگی هنری اسماعیل شیشه گران، چندین نمایشگاه انفرادی نقاشی، گرافیک و طراحی از جمله: «صلح»، «پایان قرن»، «سیگار»، «سکوت»، «جام جهانی فوتبال»، «خاکستر»، «دوچرخه» و شرکت در بیش از ۴۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از به چشم می خورد. از او به عنوان «هنرمندی که آرمان خواهی را سرلوحه کار داشت و همچنان با این عقیده از خود و هنرش پاسداری می کند» یاد شده است.
از حدود سال ۱۳۵۵، اسماعیل شیشه گران به همراه برادرانش، به تولید پوسترهایی با مضامین اجتماعی یا سیاسی پرداختند. «آزادی زندانیان سیاسی»، «آزادی قلم»، «جعمه سیاه» و … از جمله عناوین پوسترهایی است که در روزهای انقلاب ۱۳۵۷ بر دیوار شهر و در دست مردم معترض در خیابان ها مشاهده می شد. با پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، پوسترهای برادران شیشه گران رونق بیشتری پیدا کرد و در و دیوار شهر را پوشانده بود. روند تولید این پوسترها تا ابتدای سال ۱۳۶۰ ادامه داشت.