بهاءالدین خرمشاهی

بهاءالدین خرمشاهی

بهاءالدین خرمشاهی نویسنده، مترجم، فیلسوف، روزنامه نگار، طنز پرداز، فرهنگ نویس، حافظ پژوه، شاعر و استاد دانشگاه است. وی تالیفاتی در حافظ شناسی و تفسیر اشعار او دارد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در قزوین گذراند. سپس در رشته پزشکی پذیرفته شد اما تحصیل در این رشته را در سال سوم نیمه کاره رها کرد (۱۳۴۳) و به همراه کامران فانی، سعید حمیدیان و قدمعلی سرامی به تحصیل در رشته ادبیات فارسی پرداخت. وی بعد از دریاف لیسانس در مرکز خدمات کتابداری مشغول به کار شد.

از استادان وی در رشته ادبیات فارسی می توان به سیدمنوچهر مرتضوی، ذبیح الله صفا، مهدی محقق، سید جعفر شهیدی، پرویز ناتل خانلری، سید صادق گوهرین، ابوالحسن شعرانی و عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی اشاره کرد. او توفیق خود را در مسیر پژوهش های قرآنی، مدیون کتاب قانون تفسیر و مولفش سیدعلی کمالی دزفولی می داند. وی در ۱۳۵۲ ازدواج کرد که حاصل آن سه فرزند به نام های هاتف (متولد ۱۳۵۴)، عارف (متولد ۱۳۵۸) و حافظ (متولد ۱۳۶۳) است. وی از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ خدمت سربازی را سپری کرد. او همچنین از اعضای هیئت علمی دانشنامه تشیع است.