تقی مدرسی
تقی مدرسی نویسنده، رمان نویس و روانپزشک بود. رمان یکلیا و تنهایی او که با نوعی نگاه اسطوره وار و برداشتی از داستان های عهد عتیق نوشته شده یکی از آثار فارسی اوست. دوران دبستان را دبستان ناصر خسرو، هفده دی و دبستان عنصری گذارند، هنوز دو سال از ورودش به دبستان نمی گذشت که پدرش را از دست داد و به ناچار به همراه مادر و دو برادرش به خانه پدربزرگ نقل مکان کردند. سیدمحمدتقی مدرسی روحانی پس از اتمام دوره دبستان، برای تحصیلات متوسطه به دبیرستان رهنما رفت. در سال ۱۳۲۵ و در حالی که در سال پنجم متوسطه بود مجموعه داستان دائم الخمر را منتشر کرد. پس از اتمام دوره دبیرستان وارد دانشگاه شد و همزمان برای کمک به مخارج تحصیل در بانک ملی تهران نیز کار می کرد. در سال ۱۳۳۳ رمان یکلیا و تنهایی او را نوشت و با کمک ابوالحسن نجفی توانست آن را منتشر کند.
این رمان در سال ۱۳۳۵ از سوی مجل سخن به عنوان کتاب برگزیده سال انتخاب شد. این کتاب با نگاه و استناد به شخصیت و داستان های عهد عتیق نوشته شد و مدرسی در آن ارجاعات فراوانی به کتاب مقدس داده است. این رمان در واقع واگویه سرخوردگی های شخصی و سیاسی پس از کودتای ۲۸ مرداد است.تقی مدرسی در گفتگویی با علی دهباشی چنین عنوان کرد که فکر نوشتن یکلیا بعد از کودتای 1332 به سرم افتاد. زبان توصیفی، محکم و زیبا و نیز روایتی منظم و منسجم رمان باعث شهرت نویسنده اش می شود و نامش را به عنوان داستان نویس تثبیت می کند. این رمان یکی از اولین تجربه ها در استفاده از اسطوره های غیربومی در زیرساخت روایی یک اثر داستانی است. در سال ۱۳۳۷ مدرسی با همکاری ابوالحسن نجفی، عبدالحسین آل رسول، محمود کیانوش، بهرام صادقی و سیروس پرهام مجله صدف را منتشر می کند. مدرسی به منظور مطالعه مراسم زار جهت استفاده در پایان نامه دکتری به جنوب سفر می کند و با تکمیل این مطالعات در سال ۱۳۳۸ تحصیلاتش را به اتمام می رساند.
وی در سال ۱۳۳۸ به ایالت متحده آمریکا رفت. سیدمحمدتقی مدرسی روحانی در سال ۱۳۴۱ داستان کوتاهش با نام (یک شب بارانی) را منتشر کرد. مدرسی در سال ۱۹۶۷ به استخدام دانشکده روانپزشکی دانشگاه مریلند در می آید. در همین دانشگاه بود که در سال ۱۹۸۲ مرکز تحقیقات نوزادان را بنیاد نهاد. مدرسی در سال ۱۳۴۳ با آن تایلر رمان نویس آمریکایی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج دو دختر به نام های تژ و میترا است.