حسن اسماعیل زاده نقاش قهوه خانه ای فرزند او کاظم چلیپا نیز از هنرمندان مشهور پس از انقلاب می باشد. استاد منیژه آرمین در کتاب «کیمیاگران نقش، زندگی نامه داستانی هفت نقاش» در قسمت پرده عشق مطالب جالبی را درباره استاد حسن اسماعیل زاده نوشته است.
استاد حسن چلیپا که تخلص هنری خویش (اسماعیل زاده) را از نام پدر (اسماعیل) وام گرفته است، لیکن پیش از به دنیا آمدن او،پدر ایشان رخت از جهان بربست. وی با مدد از استعداد خدادادی از همان اوان کودکی به دلیل شور و شوق و علاقه ای که به هنر نقاشی داشت، تجربه های نخستین نقش آفرینی را کسب کرد در کودکی همراه خانواده اش به تهران مهاجرت کرد و در سن ۸ سالکی مادر که علاقه وافر فرزند را به نقاشی دریافته بود مرحوم استاد محمد مدبر را به جهت تعلیم به او برگزید.
اشتیاق بی اندازه شاگرد و تبحر استاد چنان کرد که اسماعیل زاده، هنرمندی خلاق و نقاشی صاحب قلم شد. وی۱۴ سال نزد استاد رمز قلم کشیدن و هنر رنگ آمیزی را آموخت؛ چنان که نقاشی های او خط و سبک و رنگ قلم استادش مدبر را می نمود. این همکاری از یک سو موجب گرایش نقاش مستعد و جوان به شیوه و شگرد استادش محمد مدبر شد و از سوی دیگرعامل رونق نقاشی های خیالی ساز مذهبی و شاهنامه ای نزد عامه مردم شد. شگفتا که او چه در دوران حیات استاد محمد مدبر و چه پس ازمرگ ایشان چنان تشابهاتی ازنظر رنگ و طرح با استاد مدبر آشکار ساخت که بسیاری هنگام داوری تابلوهای آن دو درتشخیص صاحب آن دچاره حیرت و تردید می شدند چنان که امروز هم او را مدبر زنده (ثانی) نام نهادند.