حسنعلی وزیری نقاش و پیکرتراش برجسته، پیرو سبک رئالیسم (واقع گرایی) بود. او از نخستین شاگردان هنرکده نوبنیاد کمال الملک (صنایع مستظرفه) بود. شاگردان این هنرکده نخستین نقاشان سبک واقع گرا به شمار می آیند. در آن دوران که بیشتر نقاشان پیرو کمال الملک به شیوه کلاسیک کار می کردند،کارهای حسن علی وزیری ـ به ویژه در تابلوی» ناظم مدرسه «ـ به سبک امپرسیونیسم نزدیک تر است. مادرش بی بی خانم استرآبادی، جزو نخستین زن روزنامه نگاران به شمار می آید، که پایه گذار نخستین دبستان دخترانه نیز بوده است. او بانویی فرهیخته بود که می پنداشت پاسداری از ایران تنها با تفنگ شدنی نیست، با خامه و قلم مو و ساز هم می توان نگهبان فرهنگ ایران زمین بود.
حسن علی وزیری با این که مدرسه نظام را با درجه سرهنگی گذراند، با گرایشی که به هنر داشت و با پشتگرمی مادر، در هنرکده کمال الملک نام نویسی کرد. او با به پایان رساندن دوره های هنری، آموزگار و مدیر هنرکده شد. در سالهای ۱۳۱۲–۱۳۱۴ در مقام معاون هنرهای زیبا به آمریکا، فرانسه، سویس، آلمان، انگستان و روسیه سفرکرد با برگزاری چندین نمایشگاه از آثارش، هنر را در این کشورها شناساند. برخی کارشناسان هنری، کارهای این هنرمند بزرگ را با کارهای هنرمندانی چون داوینچی، رامبراند و دیگر نقاشان برجسته اروپایی مقایسه کرده اند. پس از بازگشت، پیگیرانه در سامان دهی هنرهای زیبا تلاش کرد. حسنعلی خان در این دوران پرکاری همزمان با استادی در هنرستان عالی هنرهای زیبا، با برگزاری چند نمایشگاه، نگارش کتاب» کمال الملک «و چاپ مقاله ای درباره پرسپکتیو هنردوستی خود را نمایاند. همچنین برای گرامی داشت یاد و آثار استادش کمال الملک کوشا بود.