حسین بهزاد

حسین بهزاد

حسین بهزاد نقاش سال ها کارمند فنی اداره کل باستان شناسی و استاد مینیاتور هنرستان هنرهای زیبای تهران بود. همچنین نام خیابانی که وی در تهران سکونت داشت به نام حسین بهزاد تغییر کرد ولی پس از انقلاب اسلامی، نام آن خیابان نیز به نام خیابان شهید نو فلاح تغییر یافت. خانه او در تهران بنابر وصیتش آموزشگاه نقاشی شده است. حسین بهزاد فرزند میرزا فضل الله اصفهانی نقاش و قلمدان ساز در سال ۱۲۷۳ خورشیدی در تهران متولد شد. پدرش در قلمدان سازی و نقاشی آبرنگ شهرتی داشت. وی تحصیلات خود را در مدرسه شرف ظفر آغاز نمود اما پس از مدتی به دلیل علاقه به نقاشی، تحصیل را رها کرد. پدرش او را برای فراگیری مینیاتور به مجمع الصنایع نزد ملاعلی قلمدان ساز اصفهانی فرستاد. پس از درگذشت پدرش و ملاعلی قلمدان ساز اصفهانی، بهزاد از محضر حسین پیکرنگار بهره برد.

بهزاد در طول زندگی خود نزدیک به ۴۰۰ کار هنری آفرید و سعی کرد در آن ها بسیاری از ریزه کاری های زائد مینیاتور را دور بریزد. در کارهای او حالات و روحیات اشخاص مشخص است. در کار قدما سایه وجود نداشت. او سایه را وارد مینیاتور کرد و در رنگ آمیزی هم ابتکار کرد. از آنجا که در گذشته بیشتر مینیاتورها برای قطع کتاب های رایج کشیده می شدند اندازه های آن ها هم کوچک بود، ولی بهزاد قطع مینیاتور را بزرگ کرد. هم چنین مینیاتور قدما پر از اشخاص گوناگون بود، او از عده اشخاص هم کاست.