بیوگرافی حسین خرازی

حسین خرازی

شهید حسین خرازی (دهکردی)، یکی از برجسته‌ترین فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس، در 1 شهریور 1336 در محله کوی کلم اصفهان، در خانواده‌ای مذهبی و متدین به دنیا آمد. خانواده او اصالتاً از شهرکرد (دهکرد) بودند.

از کودکی با مفاهیم دینی آشنا شد و در مساجد، به ویژه مسجد سید اصفهان، فعالیت داشت. او اذان‌گو و مکبر مسجد بود و با قرآن انس زیادی داشت؛ قرآن را با صدای زیبا تلاوت می‌کرد.

تحصیلات

شهید حسین خرازی، تحصیلات رسمی خود را تا سطح دیپلم ادامه داد. او در سال 1355 دیپلم طبیعی (علوم تجربی) را از دبیرستان نمونه اصفهان (شبانه) یا دبیرستان ادب اخذ کرد.

پس از گرفتن دیپلم، در کنکور دانشگاه شرکت کرد و در دانشگاه شیراز پذیرفته شد، اما به دلیل مشکلات مالی خانواده، نتوانست به تحصیلات دانشگاهی ادامه دهد و وارد دانشگاه نشود.

در دوران کودکی و نوجوانی، علاوه بر تحصیلات مدرسه‌ای، مقدمات علوم دینی را در خانه و محافل مذهبی فرا گرفت و با قرآن و مسائل دینی انس زیادی داشت. والدینش نیز او را به مدرسه‌ای فرستادند که معلمان آن متعهد و مراقب امور دینی دانش‌آموزان بودند.

پس از دیپلم، برای گذراندن خدمت سربازی به مشهد اعزام شد و همزمان به مطالعه علوم قرآنی در محافل مذهبی پرداخت. این سطح تحصیلات رسمی، همراه با هوش و استعداد ذاتی او، زمینه‌ساز موفقیت‌های چشمگیرش در فرماندهی نظامی شد.

با آغاز نهضت اسلامی امام خمینی (ره)، به فعالیت‌های انقلابی پیوست. پس از پیروزی انقلاب 1357، در کمیته انقلاب اسلامی اصفهان فعال شد و در مبارزه با ضدانقلاب داخلی نقش داشت.

در اوایل انقلاب، در سرکوب غائله‌های تجزیه‌طلبانه مانند غائله گنبد و ترکمن‌صحرا شرکت کرد. سپس به کردستان رفت و در آزادسازی شهرهایی مانند سنندج، دیواندره، سقز، بانه، مریوان و سردشت از دست گروه‌های مسلح، رشادت‌های بسیاری نشان داد. همراه با شهید علی رضاییان، در عملیات‌های کردستان نقش کلیدی ایفا کرد و فرمانده گردان ضربت (قوی‌ترین گردان آن دوران) شد.

با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، به جبهه‌های جنوب رفت. در عملیات‌های اولیه مانند شکست حصر آبادان و فرماندهی جبهه دارخوین حضور داشت.

در عملیات طریق‌القدس (آزادسازی بستان)، با مانور هوشمندانه (دور زدن دشمن از تنگه چذابه و تپه‌های رملی)، نقش موثری ایفا کرد. پس از این عملیات، تیپ 14 امام حسین (ع) از نیروهای اصفهانی تشکیل شد و خرازی فرمانده آن گردید. بعدها این تیپ به لشکر ارتقا یافت و او تا پایان عمر فرمانده لشکر 14 امام حسین (ع) باقی ماند.

در عملیات‌های فتح‌المبین (دور زدن دشمن در جاده عین‌خوش)، بیت‌المقدس (آزادسازی خرمشهر، جایی که لشکر او یکی از اولین یگان‌هایی بود که از رودخانه کارون عبور کرد)، رمضان، والفجر مقدماتی، والفجر 4، خیبر (که در آن دست راستش بر اثر اصابت ترکش قطع شد، اما پس از مدتی به جبهه بازگشت)، والفجر 8 (فتح فاو، جایی که لشکر او لشکر گارد ریاست‌جمهوری عراق را به تسلیم واداشت) و دیگر عملیات‌ها، نبوغ نظامی، شجاعت و ایثار او زبانزد بود.

شهید خرازی پرورش‌یافته مکتب امام حسین (ع) بود. روزهای عاشورا با پای برهنه در بیابان‌های خوزستان به عزاداری می‌پرداخت و زیارت عاشورا می‌خواند. ساده‌زیست، متواضع و حساس به بیت‌المال بود. مرتضی آوینی او را «علمدار» لقب داد.

سرانجام در عملیات کربلای 5 (منطقه شلمچه)، در 8 اسفند 1365، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه قلب، به شهادت رسید. پیکرش در گلستان شهدای اصفهان (تخت فولاد) به خاک سپرده شد و در کنار شهید احمد کاظمی آرام گرفت.

از فرازهای وصیت‌نامه‌اش:

«ما لشکر امام حسینیم، حسین‌وار هم باید بجنگیم... اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد.»

یادش گرامی و راهش پررهرو باد.