حسین یاوری

حسین یاوری

حسین یاوری نوازنده و مدرس بود. او از کودکی به دلیل فوت پدرش، مجبور به کار کردن شد. در نوجوانی به موسیقی و ساز نی علاقه مند شد و از محضر نایب اسدالله  بهره برد. از استادان وی در ادامه مسیر فراگیری موسیقی، به هنرمندانی همچون: آقا سید رحیم اصفهانی»، مهدی نوایی، «حبیب شاطر حاجی»، «رضا خان باشی»، حسین خضوعی، «سید محمدعلی عریضی»، «غلامرضا خان سارنج»، «محمدخان بلبلی»، نورعلی خان برومند، «آقا جلال کمانچه نواز نی داودی»، «علی آقا شهنازی»، «اکبرخان نوروزی»، «میرزا علی قاری میرسعیدی» می توان اشاره کرد.

شیوه نوازندگی حسین یاوری تداوم سبک نایب اسدالله و مهدی نوایی بوده است. او در برنامه های مختلف، هنرمندانی همچون جلال تاج اصفهانی را به عنوان نوازنده نی همراهی می کرد. شهرت او پس از مرگ مهدی نوایی در اصفهان به اوج رسید و به درخواست ابوالحسن صبا به تهران رفت و در اولین روزهای افتتاح رادیو در سال ۱۳۲۰ برنامه هایی را برای شنوندگان رادیو اجرا کرد. او در دهه ۱۳۲۰ با رادیو تهران و رادیو اصفهان همکاری داشت. از نوازندگی او چند صفحه در گنجینه موسیقی ایران باقی مانده است. چشمان او در میانسالی به تدریج کم سو شد و سرانجام به نابینایی کامل منجر شد. وی بر موسیقی محلی نیز احاطه داشته است.