خسرو پرویزی نویسنده، فیلم نامه نویس، کارگردان و خبرنگار بود. او فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۳۲ به عنوان خبرنگار و نویسنده مجله های جهان سینما و ستاره سینما آغار کرد. فعالیت حرفه ای او در سینما با نویسندگی، کارگردانی و تدوین فیلم بی ستاره ها در سال ۱۳۳۸ آغاز شد. او پیش از دوره ملی شدن صنعت نفت به تماشای فیلم های آمریکایی و انگلیسی که در سینماهای شرکت نفت خوزستان به نمایش گذاشته می شد می نشست. پس از آن فعالیت سینمایی خود را با نوشتن مطالب سینمایی و ارسال آنها به مجله جهان سینما آغاز کرد.
پس از مدتی به تهران رفت و در مجله ستاره سینما در کنار منتقدانی همچون هژیر داریوش، بهرام ری پور، پرویز دوایی و پرویز نوری به نوشتن مطالب سینمایی پرداخت. در همان زمان صفحه «دور و بر استودیوهای فیلمسازی» در این مجله به نوشته های او اختصاص داده شد. پرویزی در این صفحه برای اولین بار به انعکاس خبرهایی از فعالیت و تولیدات استودیوهای فیلمسازی تهران پرداخت. موفقیت این صفحه نزد خوانندگان باعث دوام انتشار این گزارش ها به مدت دو سال شد. در این مدت پرویزی با شرایط فیلمسازی و تهیه کنندگان فیلم آن دوره آشنا شد. این آشنایی مقدمه ای شد برای ورود خسرو پرویزی به عرصه کارگردانی.
پرویزی با فیلم بی ستاره ها در سال ۱۳۳۸ به فعالیت حرفه ای خود در سینما روی آورد. او تا سال ۱۳۵۵ مجموعاً بیست و هفت فیلم ساخت که به گفته خودش، ساخت پانزده فیلم تجاری و عامه پسند در آن میان به او تحمیل شده بود. پرویزی علاوه بر فیلمهای سینمایی به ساخت فیلمهای مستند نیز می پرداخت، از میان آنها می توان به مستند تهران ۵۱ اشاره کرد که ویژگی های اجتماعی و اقتصادی تهران را در سال ۱۳۵۱ ثبت کرده است. فیلم برداری تهران ۵۱ دوازده روز به درازا انجامید و به ارائه تصویری از بی نظمی تهران می پرداخت. از دیگر مستندهای پرویزی می توان از مستند بر باد نام برد که به اتلاف انرژی و منابع حیاتی در تهران مصرف زده اشاره می کند. پرویزی در سال ۱۳۵۵ به همراه خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرد. ابتدا با اولین نشریه فارسی زبان در لس آنجلس با نام پست به همکاری پرداخت و سپس کلاس هایی جهت آموزش کارگردانی و فیلم برداری دایر نمود.