رامیز شهوق نقاش و هنرمند بود. جسارت او در نقاشی و تلفیق مواد به بوم خصوصاً استفاده از شیشه خرده های خودرو، سبک او را خاص جلوه می دهد. استفاده او از رنگ های خاموش و عمق بخشی به بوم با مواد، در زمانه او، جسارتی بود تازه و متهورانه که اگر می ماند، به نوعی از هنر نقاشی عمق می بخشید و می توانست نوع جدیدی از نقاشی تلفیق را از آن خود کند. بیست وشش ساله بود که در نمایشگاه فرهنگ وهنر شرکت کرد. در این نمایش شیشه های خردشده خودرو بر بوم و حجم سازی و برجستگی هایی از رنگ،سبک خاصی را نشان می دهد. یک سال پس از این (۱۳۵۲) در نمایشگاه گروهی پاکستان نیز شرکت می کند. انتخاب اثری از او در نمایشگاه «نقاشان»، به مناسبت هفتمین دوره بازی های آسیایی و اخذ جایزه ویژه این جشنواره، نگاه ها را به سوی این نقاش جلب می کند؛ چون او در میان بسیاری از هنرمندان تثبیت شده معاصر، این جایزه را از آن خود کرد.