رامین بهرامی نوازنده در سن 11 سالگی به ایتالیا مهاجرت کرد.در سال ۱۹۹۳، به کمک یک برنامه ارتقای فرهنگی از سوی دولت ایتالیا و حمایتِ پائولو بلازیش، دوست و حامی پدرش، رامین توانست در کنسرواتوار جوزپه وِردی در میلان، زیرنظرِ پیِرو راتالینو تحصیل کند. سپس، او در آکادمی پیانو در شهر ایمولا، ایتالیا، زیرنظرِ دانیلو لورنزینی، سرگرم فراگیری نوازندگی پیانو شد. پس از آن، در دانشگاه موسیقی اشتوتگارت حضور یافت و نزد ولفگانگ بلوزر مشغول تحصیل شد و هم زمان به مدت چند سال در میلان، درس هایی درباره آهنگسازی از لورنزینی گرفت. او همچنین مدتی نزد آلکسیس وایسنبرگ، آندراس شیف، روبرت لوین و به ویژه روسلین تورک شاگردی کرد.
بهرامی،در طول تحصیلات خود،در کنسرواتوار میلان، در تئاترو دله ابره و در دانشگاه اِل. بوکونی چندین بار برنامه اجرا کرد. او در جشنواره های گوناگون، ازجمله در «جشنواره بین المللی پیانوی موتسارت» در روورتو، در «جشنواره از باخ تا بارتوک» در ایمولا، در «جشنواره پیانو در امالفی» و همچنین در چند جشنواره در مودنا شرکت کرد. در آغاز سال ۱۹۹۸، بهرامی در یک خانه سالمندان، کنسرتی برای موسیقی دانان اجرا کرد و در ۲۳ فوریه همان سال نخستین اجرای خود در تئاترِ بِلینی در کاتانیا را ارائه کرد. این کنسرت را یکی از ایستگاه های تلویزیونی پخش کرد. به دنبال آن بود که او از شهردار آنجا شهروندی افتخاری دریافت کرد. در ماه مه همان سال توری در مکزیک برپا کرد و در مارس ۱۹۹۹ واریاسون های گلدبرگ، اثر یوهان سباستیان باخ، را در «تئاترو مانزونی» در میلان اجرا کرد. او بعدها واریاسیون های باخ را در تالار ویگمور در لندن نیز اجرا کرد. در سال ۲۰۰۵ با ارکستر موسیقی مجلسیِ هانس ورنر هنتسه، ارکستر فیلارمونیک یاناچِک، ارکستر مجلسیِ اشتوتگارت به اجرای برنامه پرداخت. بهرامی در چندین ارکستر معتبرِ دیگر نیز برنامه اجرا کرده است.