سید قدمیار حسینی

سید قدمیار حسینی

سید قدمیار حسینی کلام خوان، نوازنده و مقام دان پیشکسوت ساز تنبور بود. او بیش از ۱۲۰ سال زندگی کرد و به همین دلیل از او با عنوان «پیر تنبور» و «کهنسال ترین نوازنده تنبور» یاد می شد. او آموختن و نواختن تنبور را از سن ۱۰ سالگی نزد پدرش سید تاریمراد آغاز کرد و تنبورنوازی و خوانندگی مقام ها را از وی و همچنین از عمویش سید بابا حسین و برادر بزرگترش سید سلمان آموخت. پس از مدتی برای تکمیل دانش خود در زمینه تنبورنوازی نزد آقا سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی رفت و سال های نزد او به یادگیری پرداخت.

سید قدمیار حسینی بنا بر اعتقاداتش هرگز بر روی سن اجرای موسیقی حاضر نشد. با این حال او در هفتمین جشنواره موسیقی نواحی برای نخستین بار در اجرایی عمومی به تکنوازی تنبور پرداخت و قطعاتی با عنوان ته رز، کاکاره دایی، بابافه قیهی، "شاخوه شینی و له یلی و مه جنوون را اجرا کرد. به باور سید قدمیار حسینی تغییرات شکل ظاهری تنبورها و همچنین شیوه تنبورنوازی در نسل های اخیر،سبب شده تا تاثیر معنوی و صدادهی و شفافیتی که در نوازندگی نسل های گذشته وجود داشت، دیگر شنیده نشود. او افزایش طول دسته سازها، تغییر شکل کاسه، افزایش تعداد سیم ها از ۲ سیم به ۳ سیم و افزایش تعداد پرده ها از ۱۳ پرده به ۱۴ پرده را در این تغییرات موثر می دانست که در نتیجه آن صدای حسی و سوزناک تنبور دچار تغییر شده است. او همچنین در رابطه با آموزش تنبور نیز باور داشت که در گذشته آموزش تنبور توسط استاد با پرورش رفتار درست و اخلاق نیکو عجین بود و در هر کلاس درس علاوه بر نواختن تنبور، اخلاق هم تدریس می شده است.او باور داشت که اگر عشق نباشد انسان چیزی را یاد نمی گیرد در هر کاری عشق اهمیت بسیاری دارد.