سیدمهدی چیتی

سید مهدی چیتی

سید مهدی چیتی نقاش و مجسمه ساز از شاگردان علی اکبر صنعتی بود و عمده هنر نقاشی و مجسمه سازی خود را از او آموخت. چیتی به خاطر به کار بردن سبک نقاشی بر روی مخمل برای علم های عزاداری و هنر آیینی مشهور شده است. وی پس از آن که تحصیلات مکتبی خود را به پایان برد از همان نوجوانی در دکان مسگری به شاگردی مشغول شد. در کودکی با دیدن نقاشی های سنتی قهوه خانه ها و کتب داستانی و افسانه ای اسکندرنامه و امیرارسلان به نقاشی علاقه مند شد و به یادگیری نقاشی پرداخت.

در سال ۱۳۱۸ برای آموختن هنر راهی تهران شد و در آغاز نزد امجد که در سبزه میدان مغازه نقاشی داشت شاگردی کرد. پس از مدتی به توصیه میرزا محمدحسین نواب نماینده یزد در مجلس شورای ملی به مدرسه کمال الملک معرفی شد که به دلیل سن زیادش از نام نویسی او در مدرسه سر باز زدند. سپس برای مدتی نزد حسین بهزاد آموزش دید تا آنکه به علی اکبر صنعتی معرفی گردید و دوره ای نیز به تلمذ نزد وی مشغول بود. صنعتی نیز پعد از مدت زمانی به کرمان بازگشت.چیتی کمتر از دو سال در تهران ساکن بود و بعد از آن به یزد بازگشت.

سبک نقاشی سیدمهدی چیتی بیشتر به سبک شاگردان کمال الملک نزدیک است. نقاشی آبرنگ او تحت تاثیر علی اکبر صنعتی و اولین استادان یزدی خود بود. در میان آثار وی کپی های زیادی از آثار کمال الملک دیده می شود. او از همان آغاز به کار تندیس گری و پیکرتراشی علاقه نشان می داد و می توان محرک او را بدین هنر سرهایی اثر فرخ خان که برای مراسم عزاداری و تعزیه ساخته شده بودند دانست. وی هنر تندیس گری را نزد علی اکبر صنعتی آموخت. نخستین آثار پیکرتراشی او را می توان کارهای مشترک او با صنعتی چون سردیس علی اکبر صنعتی دانست که در موزه صنعتی کرمان وجود دارد. از دیگر آثار او می توان به نیم تنه رضاشاه پهلوی از جنس سنگ مرمر که به مناسبت تراشیدن آن یک قطعه نشان هنر دریافت کرد.

از دیگر آثار تندیس گری او می توان به نیم تنه رضاشاه پهلوی از جنس سنگ خارا، چند نیم تنه از محمدرضاشاه پهلوی از جنس سنگ مرمر، سردیس میکل آنژ از جنس سفال، سردیس سید ولی کافی از جنس سنگ مرمر، نقش برجسته چهره خود از جنس سنگ مرمر، سردیس کمال الملک از جنس سنگ خارا و نقش برجسته روح الله خمینی، آیت الله صدوقی و آیت الله خاتمی از جنس گچ اشاره کرد.