عبدالحسین برازنده آهنگساز و نوازنده در کودکی تحت آموزش دایی خود «عبدالرحیم خان صفوی» که موسیقی دان بود قرار گرفت. او تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه «ستاره صبح» که توسط فرانسوی ها اداره می شد، گذراند. در این مدرسه از آموزش های «موسیو پرمیکس» که معلم موسیقی غربی بود، بهره مند شد و به آهنگسازی گرایش پیدا کرد. ساز اصلی او «تار» بود اما «ویالون» و «سنتور» نیز می نواخت. او پس از پایان تحصیلات به استخدام ارتش درآمد. وی در این زمان به شهرتی در موسیقی دست یافته بود و با هنرمندان موسیقی آشنا شد. از جمله هنرمندانی نظیر: «درویش خان» و «عارف قزوینی»، «ابولحسن صبا»، «ملک الشعرای بهار»، «رضا محجوبی»، «جلال تاج اصفهانی»، «حسین یاوری» و… عبدالحسین برازنده به شاگردی درویش خان درآمد و در جلسه های شعر و موسیقی به نوازندگی می پرداخت. او در سال ۱۳۱۷ در دبیرستان «علیه» به تدریس مشغول شد و پس از آن در مدرسه ستاره صبح نیز به تدریس زبان فرانسه پرداخت.
سکونت عبدالحسین برازنده در اصفهان باعث شد که از میان صدها ساخته او، تنها تعداد اندکی به اجرا و ضبط برسد. تعدادی از آثار او با تنظیم مجدد در برنامه گلها به اجرا و ضبط رسید. از میان قطعات او آثاری مانند «آتش دل» و «رنگ های طبیعت» با صدای «جلال تاج اصفهانی» بین سال های ۱۳۰۳ تا ۱۳۰۷ در صفحه های گرامافون منتشر شد. یک صفحه از تارنوازی او به همراه آواز «اسماعیل ادیب خوانساری» نیز در سال های ۱۳۰۷ یا ۱۳۰۸ ضبط شده است.