عطاالله امیدوار
عطاالله امیدوار نقاش، خوانده، نوازنده، فیلمساز و معمار تحصیلات ابتدایی خود را در شهر بافت و تحصیلات دوره متوسطه را در کرمان و پس از آن دردارالفنون تهران به پایان برد. او از کودکی به موسیقی و آواز گرایش داشت و به همین سبب، مقام نخست آواز در دبیرستان های کشور را بدست آورد. وی به فعالیت های موسیقی نیز پرداخت و با تاییدمشیر همایون شهردار، مجوز همکاری با برنامه گل ها را بدست آورد. وی در سال ۱۳۵۲ با سعید هرمزی آشنا شد و نزد او به فراگیری نواختن تار و سه تار پرداخت. قطعاتی با ساز سعید هرمزی و آواز امیدوار از آن دوران برجای مانده است. او همچنین از آموزش های آوازِ سلیمان امیر قاسمی نیز بهره برد. وی به خواندنِ اذان در دستگاه های مختلف موسیقی نیز پرداخت و اذان هایی را با استناد به شیوه های آوازی در دستگاه های نوا، همایون و چهارگاه ضبط نمود که از آن میان،اذان او در دستگاه چهارگاه مورد توجه بیشتری قرار گرفت. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در فرانسه ادامه داد و از دانشکده معماری بوزار فرانسه با درجه دکترا فارغ التحصیل شد.
عطاالله امیدوار به ساخت فیلم های کوتاه نیز مبادرت ورزید. نمونه هایی از فیلم های او در سینما تک موزه هنرهای معاصر، خانه هنرمندان و … به نمایش درآمده است. عباس کیارستمی، آثار سینمایی امیدوار را به روز دانسته و دراین مورد گفته بود: «آنهایی که آثار امیدوار را نمی خواهند بفهمند درست همچون کسانی هستند که در گذشته صنعت چاپ را نمی فهمیدند». او در زمینه نقاشی نیز آثاری را از سال ۲۰۰۰ میلادی آغاز نمود. نمایشگاه های متعددی در داخل کشور و پاریس از آثار «نقاشی های دیجیتالی» امیدوار برپا شده است. وی در حیطه عکاسی، مخصوصاً عکاسی ماکت و پرتره نیز فعال بوده و نمایشگاه هایی از آثار عکاسی اش برگزار شده است. وی همچنین اولین عضو هیئت مدیره کانون مهندسین معمار دانشگاه تهران، عضو موسس کانون هنرهای تزئینی و سه دوره کاندیدای نظام مهندسی بوده است.