علی اصغر شهری ترانه سرا، خواننده، آهنگساز، گوینده رادیو، نمایشنامه نویس، مستندساز، خوشنویس و پژوهشگر فرهنگ (با تمرکز ویژه بر زادبوم خود، سیستان) بود که موفّق به دریافت جایزه ی جهانی یونیکا برای اداره بهترین دفتر انجمن سینمای جوانان کشور در سال ۱۳۸۶ شد.از وی همچنین با عنوان پدر هنر هفتم زاهدان نیز یاد شده است. شهرت علی شهری در میان اهالی سیستان بیشتر به واسطه خوانندگی در آهنگ هایی می باشد که به گویش سیستانی سروده شده اند. از جمله آهنگ های سیستانی مطرح وی می توان به «غم بهار (بهار بیومه خدا چش انتظارو)»، «بی وفا (کسئ نکرده خئ مه وفا)»، «قهر (مدتئ مه در کوچه شمه ائرون و سرگردو بودا)»، «چوپان (ائ خدا عاشقو مه عاشق صئرا)»، «مه لقا (روز مه شو نو بهار خزونه)»، «جدائی (از غم تو روزه مه شطو شو کنو)» و «زبان بی زبانی (وه قدئ که تره دوس دارو ندشته لیلی مجنونه)» اشاره داشت. آهنگی از وی با عنوان «انار انار بیا به بالینم» با اقبال بسیاری در داخل کشور مواجه شد و با ترجمه آن به زبانهای مختلف، در دیگر کشورها نیز مورد توجه قرار گرفت.