علی اکبر صفائیان
علی اکبر صفائیان نقاش و مجسمه ساز تحصیلات هنری خود را در هنرستان کمال الملک تهران و زیر نظر استادانی چونحسین شیخ، مهدیویشکایی، بهرام عالیوندی و رفیع حالتی در رشته نقاشی و در مجسمه سازی، آناتومی و پرسپکتیو گذراند. بعد از اتمام تحصیلات خود در ۱۳۴۸ به عنوان یک نقاش و مجسمه ساز آزاد در تهران شروع به زندگی کرد و اولین نمایشگاه انفرادیش را سال ۱۳۴۹ در خانه آفتاب برگزار کرد. وی تاکنون در بیش از ۱۰۰ نمایشگاه انفرادی و دسته جمعی شرکت داشته و با گالری سیحون همکاری مداوم داشته است. علی اکبر صفائیان از سال ۱۳۵۶ سفرهایی به پاکستان، افغانستان، هند، نپال و ایتالیا کرد. وی از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ در پاریس زندگی و کار می کرد سپس به بازگشت و از سال ۱۳۶۵ به آلمان رفت.
علی اکبر صفائیان به عنوان یکی از هنرمندان مدرن محسوب می شود. او در کارهایش از دنیای فانتزی شعر، ادبیات عرفانی ایران وهمچنین موضوعات اجتماعی مانند جنگ، مقاومت و رابطه بین انسان و ماشین تاثیر می پذیرد. مراحل خلاقانه کارهایش پرسش مربوط به ماهیت چیزها را مطرح می کند.به گفته وی، هنر، تلاش برای «رسیدن به هستی» است. نقاشی ها و مجسمه های او، به ویژه در دهه ۱۹۷۰، دگرگونی و اتحاد عناصر انسانی،حیوانی وارگانیک را نشان می دهد. آثار صفائیان را بهروز سور اسرافیل (منتقد هنری روزنامه آیندگان) «سورئالیسم» خوانده است.