علی تجویدی در ۱۵ آبان ۱۲۹۸ در کوچه ظهیرالاسلام تهران زاده شد. او اصالتاً اهل اصفهان بود.علی تجویدی موسیقی را با ساز فلوت شروع کرد و نزد ظهیرالدینی مشق نت نویسی کرد و تنها ۱۶ ساله بود که به کلاس سپهری برای فراگیری ویولن می رفت و برای این که به طور تکمیلی این ساز را یاد بگیرد او نزد ابوالحسن صبا رفت و به مدت ۸ سال در کلاس های این استاد بزرگ نیز شرکت کرد و علاوه بر ویولن به فراگیری ساز سه تار مشغول شد. ابوالحسن خان صبا به منظور این که علی تجویدی تکنیک های نواختن ویولن را به طور کامل فرا گیرد و نیز با موسیقی غرب آشنا شود به او توصیه کرد که برای چند سالی نزد ملیک آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان برود.
علی تجویدی پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران فعالیت قابل توجهی نداشت. بنا به گفته خود تجویدی، او از جمله هنرمندانی بود که در سال های ابتدایی پس از انقلاب، سازهای خود را شکستند. او در سال های پایانی عمر، بسیار کم کارشده بود و تنها کاری مشترک با علی اصغر شاه زیدی و تصنیفی با صدای محمدرضا شجریان به مناسبت آغاز به کار ارکستر ملی ایران اجرا کرد. آلبوم «یاد استاد» در بهار سال ۱۳۷۷ با صدای علیرضا افتخاری و آثاری از علی تجویدی منتشر شد. او همچنین، منتخب چهارمین همایش چهره های ماندگار در سال ۱۳۸۳ بود.وی در سال 1384 در سن 86 سالگی به علت سرطان پروستات درگذشت.