علی شریعتمداری

علی شریعتمداری

علی شریعتمداری وزیر فرهنگ و آموزش عالی در دولت موقت مهدی بازرگان و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بود. وی همچنین اولین رئیس فرهنگستان علوم در بعد از انقلاب اسلامی بوده است. علی شریعتمداری خدمات آموزشی خود را از آموزش و پرورش آغاز کرد و طی سال های ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۸ به عنوان آموزگار و از سال ۱۳۳۰ لغایت ۱۳۳۵ به عنوان دبیر به تدریس پرداخت. وی از سال ۱۳۳۹ به عنوان دانشیار علوم تربیتی دانشگاه شیراز و از سال ۱۳۴۳ به عنوان استاد علوم تربیتی دانشگاه اصفهان به تدریس مشغول شد و طی سال های ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۶ به عنوان استاد مدعو در دانشگاه های ایندیا و تنسی نیز به تدریس مشغول بود.

دکتر شریعتمداری از سال ۱۳۵۸ تاکنون استاد تعلیم و تربیت در دانشگاه تربیت معلم تهران است. از اهم سمت های اجرایی دکتر شریعتمداری سرپرستی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان، عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه های برنامه ریزی در شورای عالی برنامه ریزی، کمیته علوم تربیتی، شورای خبرگان بدون مدرک و عضویت در هیئت مرکزی گزینش استاد، شورای آموزش و پرورش و ریاست فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی بوده است.

دکتر شریعتمداری همچنین عضو شورای پژوهش های علمی کشور، سرپرست موسسه تحقیقات تربیتی دانشگاه تربیت معلم و عضو شورای پژوهشی دانشگاه اصفهان بوده است. وی سابقه عضویت در هیئت رئیسه انجمن های تعلیم و تربیت، فلسفه تعلیم و تربیت و نیز انجمن روانشناسی را دارد. دکتر شریعتمداری مدال درجه یک علمی و نشان درجه یک تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی را نیز دریافت کرده است و مدیر مسئول چهار مجله علمی بوده است.

شریعتمداری مولف ۲۴ جلد کتاب، مترجم ۶ عنوان کتاب، مولف ۷۰ عنوان مقاله علمی، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و مترجم ۱۸ مقاله و مجله علمی بوده است. از جمله آثار استاد می توان به کتاب های آموزش در حوزه و دانشگاه، روشنفکر کیست، تعلیم و تربیت اسلامی، جایگاه علوم انسانی در تولید علم، چگونگی ارتقاء سطح علمی کشور،نقد و خلاقیت در تفکر، نقد آرا برخی از دانشمندان معاصر، تعالیمات حضرت علی و نظر شهید مطهری و سیاست و خردمندی اشاره کرد.