

علیرضا حسین خانی نوازنده، خواننده و از چهره های سرشناس موسیقی بود. در نوجوانی اصول کمانچه نوازی را نزد همت علی سالم آموخت و با ممارست و پشتکار در مدتی کوتاه به یکی از سرشناسان موسیقی لری مبدل شد. او ردیف ها را آموخته و صدایی خوش داشت. او همواره از کمانچه دست ساز خود که سیم های آن نوعی سیم فنری بود و برای انتقال برق یا تلفن به کار می رفت؛ را استفاده می کرد. او در کمانچه کشی شیوه خود را داشت. حرکت انگشت ها و آمدن تا پشت خرک و برگشت (پوزسیون) استادانه و رعایت فاصله ها پاره ای از مهارت های او در خوش نوازی بود. درست نوازی با کمان یا آرشه کوتاه و کمانچه سه سیم و کاسه پشت باز و بداهه نوازی های گرم و پراحساس از ویژگی های هنر او بود.
وی به دلیل بیماری روحی و روانی که در اثر حساسیت شدید به آن دچار شده بود سال های بحرانی و پررنجی را گذارند. وی در سال های پایانی عمر از همه کس و همه چیز گریزان بود. دهه های پایانی عمرش دوران شیدایی و خاموشی ظاهری او بود و در همین دوران دست به ساخت ترانه هایی زد که بازتاب همه فراز و فرودهای زندگیش است. از آثار او می توان به ترانه های: نفت باید ملی گردد، «مرا ببوش»، درخت نارون، شوِ عید، زود تر بیا و خواندن ابیاتی در مقام های علیدوستی اشاره کرد.
مجموعه مشخصات در جهت گسترش پایگاه های اطلاعاتی اقدام به راه اندازی مجموعه دانشنامه مشخصات در زمینه های مختلف نموده است تا بتواند کمکی به گسترش اطلاعات و شفافیت در جامعه نمایید.