علیرضا حسین خانی

علیرضا حسین خانی

علیرضا حسین خانی نوازنده، خواننده و از چهره های سرشناس موسیقی بود. در نوجوانی اصول کمانچه نوازی را نزد همت علی سالم آموخت و با ممارست و پشتکار در مدتی کوتاه به یکی از سرشناسان موسیقی لری مبدل شد. او ردیف ها را آموخته و صدایی خوش داشت. او همواره از کمانچه دست ساز خود که سیم های آن نوعی سیم فنری بود و برای انتقال برق یا تلفن به کار می رفت؛ را استفاده می کرد. او در کمانچه کشی شیوه خود را داشت. حرکت انگشت ها و آمدن تا پشت خرک و برگشت (پوزسیون) استادانه و رعایت فاصله ها پاره ای از مهارت های او در خوش نوازی بود. درست نوازی با کمان یا آرشه کوتاه و کمانچه سه سیم و کاسه پشت باز و بداهه نوازی های گرم و پراحساس از ویژگی های هنر او بود.

وی به دلیل بیماری روحی و روانی که در اثر حساسیت شدید به آن دچار شده بود سال های بحرانی و پررنجی را گذارند. وی در سال های پایانی عمر از همه کس و همه چیز گریزان بود. دهه های پایانی عمرش دوران شیدایی و خاموشی ظاهری او بود و در همین دوران دست به ساخت ترانه هایی زد که بازتاب همه فراز و فرودهای زندگیش است. از آثار او می توان به ترانه های: نفت باید ملی گردد، «مرا ببوش»، درخت نارون، شوِ عید، زود تر بیا و خواندن ابیاتی در مقام های علیدوستی اشاره کرد.