علیرضا قربانی خواننده موسیقی محلی و از دوران کودکی به مدت چندین سال به فراگیری هنر قرائت قرآن نزد استادان مختلف پرداخت و از سال ۱۳۶۳ به طور جدی به فراگیری ردیف آوازی، تلفیق شعر و موسیقی، بینش و زیبایی شناسی در آواز ایران پرداخت. وی در این راه از محضر خسرو سلطانی، بهروزعابدینی، مهدی فلاح، حسین عمومی و احمد ابراهیمی و نورالدین رضوی سروستانی بهره مند گردید. از سال ۱۳۷۸ به عنوان خواننده ارکستر ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی به اجرای برنامه های متعدد در داخل و خارج از کشور پرداخته است.
فعالیت حرفه ای خود را به عنوان خواننده موسیقی ایرانی از اواسط دهه ۷۰ آغاز کرد و در سال ۱۳۷۷ پس از شروع فعالیت رسمی ارکستر موسیقی ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی و خوانندگی محمدرضا شجریان و با معرفی حسین عمومی و علی تجویدی، همکاری خود را به عنوان خواننده ثابت ارکستر ملی ایران آغاز کرد.یکسال بعد اولین آلبوم صوتی او با نام «اشتیاق» به آهنگسازی فرهاد فخرالدینی و اجرای ارکستر ملی ایران منتشر شد. قربانی تا سال ۱۳۸۸ و تا پیش از تعطیل شدن ارکستر ملی به صورت ثابت با آن همکاری داشت. سپس با بازگشایی ارکستر در سال ۹۰ به رهبری بردیا کیارس در چند اجرا آن را همراهی کرد و پس از آن از ارکسترهای دولتی کناره گرفت.
علیرضا قربانی به موازات ارکستر ملی ایران، از سال ۱۳۷۵ فعالیت های جدی در زمینه موسیقی اصیل ایرانی انجام داده است. «فصل باران» به آهنگسازی مجید درخشانی، «از خشت و خاک» و «روی در آفتاب» به آهنگسازی صادق چراقی، «سوگواران خموش» به آهنگسازی پژمان طاهری، «سرو روان» به آهنگسازی علی قمصری و «فصل باران» با آهنگسازی خود از جمله آثاری هستند که قربانی در بین سال های ۸۰ تا ۸۷ در زمینه موسیقی اصلی ایرانی خوانندگی آن را برعهده داشته است.