عمران صلاحی
عمران صلاحی شاعر، نویسنده، مترجم و طنزپرداز بود. خود او در کتاب «تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران،عمران صلاحی» نشر ثالث صفحه ۱۸ درباره تاریخ تولدش می گوید: «من در سال ۱۳۲۵ در تهران متولد شده ام. در محله امیریه مختاری. البته آن طور که شناسنامه ام می گوید باید این اتفاق غیرمنتظره و کمی هم عجیب در اول اسفند اتفاق افتاده باشد. اما خاله بزرگم می گفت ۱۰ تیرماه متولد شده ام.» که البته او خود بیشتر بر ۱ اسفند تاکید داشت. صلاحی تحصیلات ابتدایی خود را در شهرهای قم، تهران به پایان رساند. نخستین شعر خود را در مجله اطلاعات کودکان به سال ۱۳۴۰ چاپ کرد. پدر خود را در همین سال از دست داد. عمران صلاحی نوشتن را از مجله توفیق و به دنبال آشنایی با پرویز شاپور در سال ۱۳۴۵ آغاز کرد. سپس به سراغ پژوهش در حوزه طنز رفت و در سال ۱۳۴۹ کتاب طنزآوران امروز را با همکاری بیژن اسدی پور منتشر کرد که مجموعه ای از طنزهای معاصر بود. او شعر جدی هم می سرود و نخستین شعر او در قالب نیمایی در مجله خوشه به سردبیری احمد شاملو در سال ۱۳۴۷ منتشر شد.
صلاحی سپس در سال ۱۳۵۲ به استخدام رادیو درآمد و تا سال ۱۳۷۵ که بازنشسته شد به این همکاری ادامه داد.او همچنین سال ها همکار شورای عالی ویرایش سازمان صدا و سیما بود. وی با گل آقا با نام های مستعار ابوقراضه، بلاتکلیف، کمال تعجب، زرشک، تمشک، ابوطیاره، پیت حلبی، آب حوضی، زنبور، بچه جوادیه، مراد محبی، جواد مخفی، راقم این سطور و… و مجله بخارا همکاری داشت. عمده شهرت صلاحی در سال هایی بود که برای مجلات روشنفکری آدینه، دنیای سخن و کارنامه به طور مرتب مطالبی با عنوان ثابت حالا حکایت ماست می نوشت و از همان زمان وی بر اساس این نوشته ها آقای حکایتی لقب گرفت و بعدها توسط انتشارات مروارید به چاپ رسید و چاپ کتاب در سال ۱۳۹۳ به نوبت چهارم رسید. از او آثاری به زبان ترکی آذربایجانی نیز در دست است. به تازگی (1398) کتاب «حوا خودش بهشت است» که به زندگی، شعر و طنز عمران صلاحی می پردازد توسط داوود ملک زاده نگارش شده و از سوی انتشارات آرادمان و انتشارات بلم منتشر شده است.