قاسم حاجی زاده نقاش در لنگرد بزرگ شد و از پیشگامان هنر مردمی است. او که به توصیه اردشیر محصص به نقاشی فیگوراتیو روی آورده بود، در اواخر دهه ۱۳۴۰ شروع به برگزاری نمایشگاه های نقاشی در تهران کرد. مهم ترین آثار او نقاشی از روی عکس های دوران قاجار بود. پس از انقلاب سال ۱۳۵۷،مهمترین موضوع نقاشی های او نهضت جنگل و میرزا کوچک خان جنگلی بودند. او در سال ۱۳۶۵ مهاجرت کرد و از آن زمان به فروش آثارش و آموزش نقاشی می پردازد.
بیشتر کارهای حاجی زاده بر پایه استفاده از رنگ روغن، گواش و اکرلیک است. او در اغلب آثارش با مهارت در طراحی چهره ها، با نگاهی مردم نگارانه فضاهای نوستالژیک دیروز را در ذهن مخاطب بازسازی می کند و در دسته دیگری از آثارش که به انتزاع گرایش بیشتری دارد، رویکردهای مفهومی و معناگرایانه را دنبال می کند.