مجتبی میرزاده

مجتبی میرزاده

مجتبی میرزاده نوازنده ویلن، کمانچه،سه تار و آهنگساز کلاسیک، سنتی و پاپ بود.او به سبب شغل پدرش که کارمند دولت بود به مدت چند سال به ایلام رفتند و زمانی که ۱۴ سال داشت به کرمانشاه برگشتند و پدرش به اصرار یکی از آشنایان که علاقه مجتبی را به ویلن دیده بود برای او یک ویلن خرید. او پیش از آن مدتی با سنتور برادر بزرگتر تمرین موسیقی کرده بود. پس از خریدن ویولن، چون معلمی برای یادگیری ویولن نمی یابد، خود با استفاده از آهنگ های آن زمان رادیو شروع به یادگیری ویولن می کند.

وی برای هنرمندان بسیاری آهنگ ساخته است و آهنگ سازی چند فیلم را بر عهده داشت و گستره وسیعی از آهنگ ها را نواخته است.از تکنوازی ویلن در موسیقی کردی و فارسی گرفته تا نوازندگی به همراه گروه در ضبط های استودیویی، از موسیقی محلی گرفته تا موسیقی کلاسیک غربی و پاپ،جاز و بلوز،از موسیقی سنتی تا ترانه های کوچه بازاری و سرودهای انقلابی و موسیقی فیلم.

مجتبی میرزاده نوازندگی خود را متاثر از نوازندگی پرویز یاحقی می دانست و همیشه با احترام و فروتنی از وی یاد می کرد، اما شخصیت مستقل ویولن میرزاده کاملاً مشهود و دارای ویژگی های مختص خود است. در ویولن میرزاده، تکنیک های غربی نوازندگی ویولن همراه با شیرینی موسیقی نمود دارد و از تریوله های قدرتمند و سریع، گلیساندوهای کم و آرشه کشی نرم اما مستحکم، از خصوصیات نوازندگی اوست. این ویژگی ها در «چهار مضراب شوشتری» تکنوازی ویولن، به همراهی تنبک بیژن کامکار به خوبی دیده می شوند.

وی در زمینه آموزش موسیقی نیز فعال بود آنچنانکه امروز چند تن از شاگردان بنام وی مشغول نوازندگی و آهنگسازی می باشند نامهایی چون جواد خالیک مهدی بخشی رامین چهری وشهرام خسروی که از جمله بهترین شاگردان وی می باشند برخی از کارهای او در زیر آمده است:

• آهنگ های معروف موسیقی کردی با صدای حسن زیرک،مظهر خالقی و ناصر رزازی
• آلبوم «راز گل» با صدای علیرضا افتخاری
• ترانه های «دایه دایه» (موتورچی)، «بزران بزران»، «میری» (جنگ لران)، آسمون، در موسیقی لری با صدای رضا سقایی
• آلبوم «نوروز آوارگان» با صدای عبدالوهاب مددی (موسیقی افغانی)
• و...

سرودهای انقلابی

• به لاله در خون خفته
• بوی گل سوسن و یاسمن آید