محمد طغانیان دهکردی نوازنده بود. در سیزده سالگی به تهران آمد و نزد ابوالحسن صبا به فراگیری موسیقی پرداخت و در نواختن کمانچه مهارت یافت. سپس به اصفهان رفت و فعالیت هنری خود را از شانزده سالگی، ابتدا با رادیو ارتش و سپس با رادیو اصفهان آغاز کرد. او بارها کنسرت های متعدد برای شناساندن موسیقی سنتی، در خارج از کشور اجرا کرده است. از نواخته هایش منابع زیادی در دسترس نیست. زیرا بیشتر ضبط ها خصوصی بوده اند. مهم ترین مجموعه منتشر شده از آثار وی یک آلبوم شامل سه عدد نوار کاست است که در سال ۱۳۷۲ به کوشش محمدعلی کیانی نژاد ضبط گردید. او در این مجموعه علاوه بر کمانچه نوازی دستگاهی، تعدادی از شاخص ترین نغمات محلی شهرکرد و بختیاری را نواخته است. نکته جالب توجه در نواخته های دستگاهی وی، ردپای سبک ویلن نوازی اسدالله ملک و پرویز یاحقی است.
وی کنسرت های زیادی در خارج از کشور برای شناسایی موسیقی سنتی ایران به جهانیان به اجرا گذاشت. محمد طغانیان آخرین بازمانده نسل قدیم کمانچه کش ها بود. او در شهرکردزندگی می کرد. علاوه بر تسلط کامل به ردیف موسیقی، گنجینه ای از مقام های اصیل بختیاری در سینه داشت. محمد طغانیان در سال ۱۳۶۹ به همراه علی اصغر بهاری و جمعی دیگر از هنرمندان موسیقی محلی ایران به فرانسه رفت و در فستیوال آوینیون به اجرا پرداخت و در بخش کمانچه نواز جایزه فستیوال را دریافت نمود.