محمد پیریایی نقاش و تصویرساز، طراحی، مجسمه سازی نیز فعالیت دارد. محمد در بیشتر آثارش از فرم های معماری گونه به عنوان عنصر اصلی بهره جسته و بناهای یادمانی از مکان هایی که هم آشنا هستند و هم نیستند، مانند برج های خیالی می سازد. او می گوید از معماری و طبیعت بی جان به مثابه بدن،با بیان آیرونی استفاده می کند. همچنین معتقد است حساسیت های هنرمند او را به خلق وا می دارد و بی تردید هر هنرمندی تحت تاثیر پیرامون و به طور خاص زادگاه خویش است.
کتابی از مجموعه آثار این هنرمند با متن هایی از عباس اکبری و بهنام کامرانی منتشر شده است. موضوع بیشتر آثار او وضعیت مردگی در آثار هنری ست او دراین باره میگوید: نمی توانم پنهان کنم که دیدن طبیعت بی جانی از پاتریک کالیفیلد الهام بخش این دوره از کارم بوده است. ازطبیعت بی جان او یاد گرفتم که چگونه می شود همان اندازه که به تاریخ طبیعت بی جان وابسته بود به شکل سوبژکیتو از آن فاصله گرفت و کماکان طبیعت بی جان باقی ماند.