محمدابراهیم باستانی پاریزی

محمدابراهیم باستانی پاریزی

محمدابراهیم باستانی پاریزی تاریخ دان، نویسنده، پژوهشگر، شاعر، موسیقی پژوه، استاد دانشگاه بود. وی استاد دانشگاه تهران و از درویشان گنابادی بود. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و در عین حال از محضر پدر خود حاج آخوند پاریزی هم بهره می برد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی و دو سال ترک تحصیل اجباری، در سال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در دانش سرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۵ برای ادامه تحصیل به تهران آمد. در ۱۳۳۰  فارغ التحصیل شد و برای انجام تعهد دبیری به کرمان بازگشت. در همین ایام با همسرش، حبیبه حایری ازدواج کرد و تا سال ۱۳۳۷ خورشیدی که در آزمون دکتری تاریخ پذیرفته شد، در کرمان ماند.

باستانی پاریزی دوره دکترای تاریخ را هم گذراند و با ارائه پایان نامه ای درباره ابن اثیر دانشنامه دکترای خود را دریافت کرد. وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تمام وقت آن دانشگاه بوده و رابطه تنگاتنگی با این دانشگاه داشته است. وی یک پسر به نام حمید و یک دختر به نام حمیده دارد. تابستان ها را نزد دخترش در تورنتو و زمستان ها را نزد پسرش در تهران سپری می کرد. وی از اعضای افتخاری فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی  بود.

شوق نویسندگی وی در دوران کودکی و نوجوانی در پاریز و با خواندن نشریاتی مانند حبل المتین،آینده و مهر برانگیخته شد. باستانی، اولین نوشته های خود را در سال های ترک تحصیل اجباری (۱۳۱۸ و ۱۳۱۹) در قالب روزنامه ای به نام باستان و مجله ای به نام ندای پاریز نوشت، که خود در پاریز منتشر می کرد و دو یا سه مشترک داشت.