محمدباقر حائری مازندرانی

محمدباقر حائری مازندرانی

محمدباقر حائری مازندرانی معروف به آیت الله زاده مازندرانی حقوقدان برجسته و استاد بود. محمدباقر حائری مازندرانی پسر شیخ محمدحسین حائری مازندرانی و نوه زین العابدین حائری مازندرانی بود. تحصیلات خود را نزد شیخ صالح مازندرانی آغاز کرد و چون شیخ صالح عزم کربلا کرد، به دنبال او با پای پیاده به کربلا رفت. در آنجا علاوه بر شیخ صالح، از محضر آخوند خراسانی نیز بهره مند شد و پس از بیست سال تحصیل مستمر به درجه اجتهاد رسید. پس از بازگشت به عنوان قاضی مشغول به کار شد، پس از چندی به تدریس حقوق و فقه اسلامی در دانشکده حقوق تهران دعوت شد و همزمان رساله دکتری خود را به عنوان «ازدواج و طلاق در حقوق اسلام و حقوق تطبیقی سایر ادیان» تالیف کرد. پس از مدتی به عضویت دیوان عالی تمیز (دیوان عالی کشور) گماشته شد و سپس به ریاست هیئت نظارت بر شورای ثبت اسناد و املاک رسید.

وجهه برجسته آیت الله زاده مازندرانی، فعالیت های دانشگاهی و تالیفات او بود. او سال ها از استادان دانشکده معقول و منقول (الهیات) بود. کلاس های او در این دانشکده مملو از علاقه مندان و شاگردان بود و بارها از دانشگاه الازهر از او درباره مسائل فقهی نظرخواهی شدوابمن شیخ، عموی آیت الله زاده حقوقدانی برجسته و مدتی رئیس دیوان عالی تمیز بود و آیت الله زاده دختر او خدیجه حائری را به همسری گرفت و صاحب چندین فرزند شد (و بعد از مدتی پسر ابن الشیخ، ععبدالامیررشیدی حائری نیز با خواهر آیت الله زاده ازدواج کرد). پروفسور دانا حائری که استاد دانشکده پزشکی دانشگاه شیراز بود و طوسی حائری «همسر دوم احمد شاملو»که مترجم برجسته زبان فرانسوی و اولین زنی بود که در «رادیوی ملی» گوینده شد، از فرزندان آیت الله زاده مازندرانی بودند.