محمدعلی معصوم دوست

محمدعلی معصوم دوست

محمدعلی معصوم دوست فیلم نامه نویس بود. او در سال های آخر دبیرستان به تئاتر علاقه پیدا کرده بود. اجرای چند نمایش دبیرستانی و بازی در تعدادی نمایش به کارگردانی داریوش ارجمند و  رضا صابری در آن سال ها، نخستین فعالیت های هنری او در این زمینه بود. پس از پایان تحصیلات دبیرستانی، همراه با دوستانش از جمله فریدون جیرانی، بیژن امکانیان، مهرداد تدین و داریوش ارجمند از نخستین کسانی بود که سینمای آماتور را در مشهد پایه گذاشتند. از پایه گذاران سینمای آزاد مشهد نیز بود و مدتی مسئولیت آن را بر عهده داشت.

فیلم های کوتاه اولین گریه، کوچه های خالی، نگفتمت برو، و تیماج از جمله ساخته های او در سال های پیش از انقلاب بود. معصوم دوست پس از انقلاب، در کنار حرفه آموزگاری همچنان دغدغه سینما داشت. فیلمنامه زمزمه (خسرو ملکان) نخستین تجربه او در زمینه فیلمنامه نویسی حرفه ای بود. آموزش فیلمنامه نویسی در انجمن سینمای جوان مشهد از جمله فعالیت های او در سال های اخیر بود. برای نشریات محلی در زمینه سینما و نقد فیلم قلم می زد و چند قصه کوتاه نیز نوشت. آخرین فیلم او، راننده شخصی در سومین جشن بزرگ سینما، تندیس بهترین فیلم کوتاه داستانی را گرفته بود. ایشان  بر اثر بیماری قلبی در گذشتند.