محمود جعفری امید موسیقی دان، نوازنده و آهنگساز بود. او در کودکی با شنیدن صدای نی به این ساز علاقه مند شد. به همین سبب خانواده برای او یک نی لبک تهیه کردند و او که ۵ یا ۶ ساله بود، مدام با سازش تمرین می کرد. علاقه او به موسیقی باعث شد تا پس از پایان تحصیلات دوره ابتدایی، در سال ۱۳۴۲ به هنرستان موسیقی ملی که در آن زمان با مدیریت حسین دهلوی اداره می شد راه یابد. محمود جعفری امید در هنرستان موسیقی ساز فلوت را برگزید و نزد منوچهر منشی زاده نواختن این ساز را فرا گرفت. او در سال ۱۳۴۸ دیپلم هنرستان موسیقی ملی را دریافت کرد. پس از آن به منظور ادامه تحصیلات موسیقی، در کنکور هنرستان عالی موسیقی شرکت کرد و پس از قبولی به تحصیل در هنرستان عالی مشغول شد.
وی هم زمان همکاری خود را با ارکسترهای رادیو و فرهنگ و هنر آغاز کرد و به عنوان معلم سرود و موسیقی در مدرسه ها مشغول به کار شد. محمود جعفری امید در سال ۱۳۵۲ از هنرستان عالی موسیقی با درجه ممتاز فارغ التحصیل شد و دو بورسیه تحصیلی به فرانسه و آمریکا دریافت کرد اما به دلیل برخی مشکلات خانوادگی از رفتن به خارج از کشور منصرف شد. او در همین سال به سربازی رفت و پس از مدتی با درجه افسری به بیرجند اعزام و به سمت فرماندهی پیاده نظام رسید.