مظفر بختیار

مظفر بختیار

مظفر بختیار استاد دانشگاه تهران، ایران شناس، فرهنگ شناس، فارسی پژوه، نسخه شناس و مترجم بود. وی فرزند منوچهر بختیار و مهیندخت بختیار است. از سوی پدر، نوه لطفعلی خان امیر مفخم بختیاری و فتحعلی خان سردار معظم بختیاری است و از سوی مادر، نوه دوست محمد معیرالممالک و حسن مستوفی (میرزا حسن مستوفی الممالک) می باشد. علی اکبر دهخدا در زمان جنگ جهانی اول بیش از ۲ سال در عمارت مجلل پدری وی در دزک - واقع در ۳۲ کیلومتری شهرکرد - اقامت داشت. دهخدا در این دوره با استفاده از کتابخانه امیرمفخم نخستین یادداشت های لغت نامه خود را نوشت همچنین ایشان دارای دو فرزند به نام های اورمزد و زروان بختیار است. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دبیرستان ادب و سعدی در اصفهان به پایان رسانید و در سال ۱۳۴۲ شمسی در دانشگاه پذیرفته شد، وی دوره کارشناسی را با احراز رتبه اول به پایان رسانید.

وی در سال ۱۳۴۷ در مقطع کارشناسی ارشد پذیرفته شد و این دوره را با احراز رتبه اول و دانشجوی ممتاز به پایان رساند و در سال ۱۳۵۵ به دریافت درجه دکتری نائل گردید. وی در سال ۱۳۴۴ در حالی که هنوز دانشجو بود، به پیشنهاد ذبیح الله صفا رئیس وقت دانشکده ادبیات و تصویب شورای دانشکده، به تدریس «تاریخ ادبیات» در آن دانشکده پرداخت و در سال ۱۳۴۵ به عنوان مربی رسمی تمام وقت مشغول به کار شد. در سال ۱۳۵۰ از سمت مربی به رتبه استادیار، در سال ۱۳۵۵ به رتبه دانشیار و در سال ۱۳۸۸ به رتبه دانشگاهی استاد تمام ارتقاء یافت. وی در سال ۱۳۴۵ به دریافت نشان درجه اول دانش نائل آمد. وی چندین سال از طرف دانشگاه تهران در دانشگاه پکن مشغول به تدریس و تحقیق بود. در سال ۱۳۷۵ به دلیل انجام فعالیت های فراوان و انتشار آثار مهم درباره چین شناسی و مطالعه فرهنگ شرق دور از طرف دانشگاه پکن به عنوان استاد ممتاز دانشگاه پکن برگزیده و موفق به دریافت منشور ویژه این دانشگاه شد.

بختیار در تدوین اطلس تاریخی به دو زبان فارسی و انگلیسی سهم عمده داشته و کتاب ایرانش به شش زبان دنیا ترجمه شده است همچنین کتاب «ایران پل فیروزه» از آثار وی، به شش زبان دنیا ترجمه شده است. وی تالیف نی نامه اثر جامی، نفیس ترین نسخه هنری فارسی در جهان، که در انتشارات مرکز نشر دانشگاهی به چاپ رسیده را نیز در کارنامه خود دارد. بختیار در مدت تدریس در دانشگاه پکن، تحقیقات میدانی گسترده ای که مهم ترین آن درباره کهن ترین آثار راه ابریشم می باشد را به انجام رساند. مطالعات وی از اهمیت زیادی در حوزه تمدن چین و ایران و نیز میراث معنوی بشر برخوردار است و مورد توجه جهانی قرار گرفت. دودودین مدیر پروژه های جهان فرهنگی (بین فرهنگی) سازمان آموش، علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو) و چند نفر از باستان شناسان چینی و ژاپنی متخصصان راه ابریشم، با پیمودن بخش های باقی مانده از راه ابریشم، علاقه مندی جامعه جهانی را به مطالعات در این زمینه ابراز کردند که گزارش آن در نشریه تحقیقاتی راه ابریشم چین به چاپ رسیده است.

بختیاری علاوه بر فعالیت های علمی و پژوهشی، عهده دار برخی خدمات اجرایی دانشگاهی مرتبط با موضوعات پژوهشی نیز بوده است. خدمات اجرایی دانشگاهی که وی عهده دار بوده اند، عبارتند از: مدیر مجله دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، مدیر و سردبیر نشریه ایرانشناسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، مدیر و سردبیر مجله ایرانشناسی نشریه اتحادیه جهانی ایران شناسان، مدیر و سردبیر مجله معارف اسلامی نشریه سازمان اوقاف،رئیس کتابخانه دانشکده ادبیات، رئیس انتشارات دانشگاه تهران. مظفر بختیار به مناسبت آثار و تحقیقات مهم خود در زمینه چین شناسی در سال ۱۳۷۵ از دانشگاه پکن به دریافت عنوان «استاد ممتاز دانشگاه پکن» و منشور ویژه آن نائل آمد. وی چندین سال از طرف دانشگاه تهران در دانشگاه پکن و دانشگاه هانکوک سئول به تدریس و تحقیق اشتغال داشت.