ملکه ملک زاده بیانی

ملکه ملک زاده بیانی

ملکه ملک زاده بیانی باستان شناس و سکه شناس بود. او در دانشگاه لوور پاریس تحصیل کرده بود.وی کارشناس و عضو انجمن جهانی کارشناسان سکه فرانسه، سوییس و یونسکو بود. او علاوه بر تدریس در دانشگاه تهران، ریاست بخش سکه ها،مهرها و الواح موزه ایران باستان را برعهده داشت و موزه سکه بانک سپه را بنیان نهاد. او در هنرهای نقاشی و نگارگری (مینیاتور) نیز مهارت داشت و تابلوهای گرانبهایی از خود بر جای گذاشته است. وی فرزند دکتر مهدی ملک زاده (یکی از پایه گذاران علم پزشکی جدید و نویسنده کتاب تاریخ مشروطیت )، نواده ملک المتکلمین و نیز نواده میرزا سلیمان خان میکده (از رجال نیک نام دوره قاجار و از مشروطه خواهان معروف) بود. ملکه ملک زاده تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدرسه های ناموس و ژاندارک به پایان برد و موفق به اخذ دیپلم زبان فرانسه گردید. وی با داشتن استعداد هنری ذاتی به آموختن نقاشی گرایش پیدا کرده و نگارگری را نزد استاد بزرگ مینیاتور، میرزا هادی خان تجویدی، فرا گرفت.

ملک زاده در سال ۱۳۱۷ پس از چهار سال بازگشت و به ریاست بخش"سکه ها، مهرها و الواح موزه باستان موزه ملی " برگزیده شد. در موزه ملی، بخش سکه ها و مهرها به همت ایشان و به شکل علمی راه افتاد. آموزش"سکه شناسی"و"مهرشناسی" در گروه باستان شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران در شمار سایر فعالیت های این بانوی دانشمند بوده است که از سال ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۵۷؛ که سال بازنشستگی ایشان بود ادامه یافت. بانو ملکزاده ملک زاده را می توان پایه گذار تدریس علمی این شاخه مهم از مطالعات باستان شناسی دانست. ملک زاده به زبان های فرانسه و انگلیسی مسلط بوده و در خواندن خطوط باستانى تبحر داشت. ملکه ملک زاده با دکتر خانبابا بیانی استاد رشته تاریخ دانشگاه تهران ازدواج کرد. دو فرزند ایشان یعنی دکتر شیرین بیانی (اسلامی ندوشن) و دکتر سوسن بیانی (سمیعی) هستند که هر دو از استادهای به نام دانشگاه تهران بودند: اولی در گروه تاریخ و دومی در گروه باستان شناسی این دانشگاه خدمت کردند. ملک زاده در تاریخ دوازدهم خرداد ماه سال ۱۳۷۷ خورشیدی درگذشت.