مهین بهرامی

میهن بهرامی

میهن بهرامی روان شناس، داستان نویس، فیلم نامه نویس، ناقد سینمایی و پژوهشگر بود که به نقاشی نیز پرداخت. بهرامی تحصیلات خود را تا مرحله دکترای فلسفه در دانشگاه تهران ادامه داد، چندی نیز در آمریکا به مطالعه در زمینه مجسمه سازی و نقاشی پرداخت. چند کتاب برای کودکان نوشت و نقدهای ادبی و سینمایی اش در مجلات چاپ شد. چند فیلم نامه و آثاری در مورد بهداشت روانی، کارنامه نوشتاری او را بیشتر کرد. از او مجموعه های داستان کوتاه با مایه های خاطره ای و نوستالژیک چاپ شده است: زنبق ناچین (۱۳۴۱)، حیوان (۱۳۶۴) و هفت شاخه سرخ (۱۳۷۹). بنا به دیدگاه حسن میرعابدینی، بهرامی یا از دوران کودکی نوشته یا به جلوه های رقت انگیز وقایعی می پردازد که در زندگی خانواده های مرفه و سنتی تهران قدیم روی می دهد. میهن بهرامی در سال ۱۳۴۵ همسر فیلمساز ، محمد متوسلانی شد.

از جمله آثار میهن بهرامی می توان به کتاب های زیر اشاره کرد: "باغ جادو"، "جن"، "جنگل همبستگی ..."، "چتر"، "حلقه کوچک"، "حیوان"، "درخت"، "رایت"، "زنگار"، "سایه های طولانی"، "سفر از شب تا سپیده دم"، "طرح"، "ظهور آدم"، "عطر شکرین هوس"، "فصل سبز"، "مرشد ماده"، "مستطیل روشن در مربع تاریک"، "هم خونی"، "نمایش ظریف" و "نقطه ای به نور".

داستان های کوتاه میهن بهرامی در دو مجموعه داستان "حیوان" و "هفت شاخه سرخ" به چاپ رسیده است . کتاب "حیوان" شامل یک مقدمه و هفت داستان "باغ غم"، "عروسک بازی"، "تفسیر یک باله"، "حماسه پرواز"، "حیوان" ، "آب متکا" و "سقاخانه آینه" است و کتاب "هفت شاخه سرخ" شامل یک مقدمه و پنج داستان "هفت شاخه سرخ"، "کومور"، "حاج بارک الله" ، "پایان و یک شهر"، "بهای آفتاب" است.