میشا شهبازیان

میشا شهبازیان

میشا"میکائیل" شهبازیان ارمنی تبار بود که از خانواده ای مهاجر بود، از همان دوران کودکی به نقاشی علاقه مند شد. در آغاز وی آموختن نقاشی را به مدت چهار سال در مدرسه کمال الملک (مدرسه صنایع مستظرفه) شروع کرد. بعد از آن، دو سال نزد یک نقاش روسی به نام پل مارکی آموزش دید. میشا مدتی را هم برای آموختن نقاشی در تفلیس گذراند. میشا شهبازیان جزو اولین آبرنگ کارانی است که ساده، سریع قلم می زد و رنگ های شفاف را به خوبی در کارش می نشاند و غیر از آبرنگ در طراحی سریع از منظره نیز توانایی قابل توجهی داشت.

شهبازیان با شناخت درستی که از رنگ های سیال و مهارناپذیر آبرنگ دارد، از حداکثر قابلیت های این شیوه نقاشی بهره می برد. لکه های رنگی قاطع و درخشان او، در زمانی کوتاه به ساخت شکل یا منظره ای استوار، دست پیدا می کنند. باید در نظر داشت که مهار رنگ هایی اینچنین بر زمینه مرطوب کاغذ، کاری بسیار دشوار است که البته شهبازیان در آثار آبرنگی خود به خوبی از پس آن برمی آید.

از آنجایی که خاستگاه میشا شهبازیان و برخی دیگر از نقاشان ارمنیِ آبرنگ کار شهر اصفهان بوده، این هنرمندان به نقاشان «مکتب آبرنگ اصفهان» یا «نقاشان جلفای نو» شهرت دارند. ویژگی اصلی کار آنان، رواج منظره نگاری در فضای باز، ثبت ویژگی های بومی مناظر و ابنیه تاریخی است. این نقاشان ارمنی، با آثار و آموزش های خود به استفاده و رواج تکنیک آبرنگ در رونق بسیاری بخشیدند.