میهن بهرامی

میهن بهرامی

میهن بهرامی روان شناس، داستان نویس، فیلم نامه نویس، ناقد سینمایی و پژوهشگر بود که به نقاشی نیز پرداخت. وی از سیزده سالگی زیر نظر جعفر پتگر به نقاشی پرداخت و رونوشت های گویا و عمیقی از آثار هنرمندان بزرگ کلاسیک پدیدآورد. توجه و علاقه خاص او به نقاشی گل و منظره باعث شد سبکی نو - کلاسیک با ویژگی های خاص خود در این زمینه پدیدآورد که بعدها در لندن مورد تحسین کارشناسان هنر قرار گرفت.

وی چندی نیز در آمریکا به مطالعه در زمینه مجسمه سازی و نقاشی پرداخت.چند کتاب برای کودکان نوشت و نقدهای ادبی و سینمایی اش در مجلات چاپ شد.چند فیلم نامه و آثاری در مورد بهداشت روانی، کارنامه نوشتاری او را بیشتر کرد.از او مجموعه های داستان کوتاه با مایه های خاطره ای و نوستالژیک چاپ شده است: زنبق ناچین (۱۳۴۱)، حیوان (۱۳۶۴) و هفت شاخه سرخ (۱۳۷۹). بنا به دیدگاه حسن میرعابدینی، بهرامی یا از دوران کودکی نوشته یا به جلوه های رقت انگیز وقایعی می پردازد که در زندگی خانواده های مرفه و سنتی تهران قدیم روی می دهد.عابدینی همچنین یاد می کند که قهرمانان اغلب داستان های بهرامی زنانی اند که در قید و بند سلسله مراتب اجتماعی و سنت های دست و پاگیر گرفتار شده اند.