همایون بهزادی بازیکن و مربی فوتبال بازنشسته بود. یک مجله ترکیه ای در دهه ۱۹۸۰ میلادی فهرستی از ۵ سرزن برتر جهان را انتخاب کرد که نام همایون بهزادی در بین این نفرات دیده می شود. او در ۳۵ بازی برای تیم ملی فوتبال به میدان رفت و ۱۱ گل نیز به ثمر رساند. بهزادی در سال ۱۳۴۵ به همراه تیم ملی به مقام دومی بازی های آسیایی تایلند رسید. هم چنین در سال ۱۳۴۷ قهرمان جام ملت های آسیا شد؛ مسابقاتی که توانست طی آن، در چهار بازی، چهار گل به ثمر رساند و نامش را به عنوان یکی از بازیکنان گلزن جام سر زبان ها بیندازد.
بهزادی در بازی فینال گل تساوی در مقابل اسرائیل را زد که در نهایت با برتری ۲ بر ۱، جام قهرمانی این رقابت ها را بالای سر برد. او پیش از سرمربی گری، به واسطه کاپیتانی تیم و قدرت رهبری اش در غیاب آلن راجرز، سرمربی آن زمان پرسپولیس تیم را تمرین می داد و مربیگری می کرد. او در اواخر سال ۱۳۵۳ به سرمربیگری پرسپولیس رسید و دست به جوان گرایی زد. او در جام تخت جمشید ۱۳۵۳ و ۱۳۵۴ هدایت پرسپولیس را بر عهده داشت. نخستین بازی او به عنوان مربی بازی دوستانه ای با ملوان بود که پرسپولیس آن بازی را ۳–۱ برد.