هوشنگ ایرانی

هوشنگ ایرانی

هوشنگ ایرانی شاعر، مترجم، نقاش، منتقد و روزنامه نگار پیشرو معاصر، از پیشگامان شعر سوررئال فارسی و شعر نو عرفانی و از نخستین شاعران شعر منثور بود. وی از اعضای اصلی و تاثیرگذار در دوره دوم فعالیت انجمن هنری خروس جنگی است. او با کمتر از چهل شعر و چند مقاله از پرچمداران تحول خواهی در شعر ایران شد و بر شعر سهراب سپهری، یدالله رویایی و احمدرضا احمدی جریان شعر موج نو تاثیر گذاشت.

هوشنگ ایرانی به سرعت بر پهنه ادبیات معاصر ظهور کرد، در فاصله کوتاهی چندین مجموعه شعر به چاپ رساند و «جیغ بنفش» او معروف خاص و عام شد اما با برخورد سرد جامعه ادبی آن زمان و پس از وقوع کودتای 28 مرداد ناگهان خاموش شد. در دهه ۱۳۲۰ با افرادی نظیر مرتضی کیوان، علی اکبر کسمایی، علی کسمایی، ایرج افشار، محمدجعفر محجوب، مصطفی فرزانه، سیروس ذکا، محمود تفضیلی، غلامحسین غریب و دیگران نشست های دوره ای فرهنگی در باب ادبیات و هنر برگزار می کردند. از ۱۳۲۸ همکاری او با نشریاتی نظیر ماهنامه ی دانش شروع می شود که شامل ترجمه و تالیف مقالات فلسفی و نقد هنری است.