جهانگیر ملک از نوازندگان چیره دست تنبک و از پرکارترین هنرمندان موسیقی بود. او در تنبک نوازی از شاگردان برجسته حسین تهرانی بود و با برنامه گل های رادیو همکاری داشت. وی در این زمینه شاگردان زیادی را آموزش داد و ضبط های رادیویی و خصوصی بسیاری را به همراه ساز و آواز هنرمندان نامی از خود به یادگار گذاشت. وی پس از طی دوران کودکی و گذراندن تحصیلات ابتدایی، وارد دبیرستان دارالفنون شد و موفق به اخذ دیپلم از این دبیرستان گردید. علاقه مندی او به نوازندگی تنبک از همان دوران تحصیل در دبیرستان شروع شد. حسین تهرانی نوازنده بزرگ تنبک در همسایگی آن ها در کوچه آبشار منزل داشت و چون از استعداد و علاقه جهانگیر مطلع شد،تدریس تنبک به او را آغاز کرد.
ملک در سال ۱۳۳۲ در جمع دوستانه ای با علی تجویدی آشنا شد و به درخواست وی قطعه ای را اجرا کرد. تجویدی که تحت تاثیر شیوه نوازندگی او قرار گرفته بود، او را به رئیس وقت رادیو همایون شهردار مشیر معرفی می کند. پس از این جریان است که ملک ۲۱ ساله به ارکسترهای شماره یک به رهبری حسینعلی ملاح و مهدی مفتاح، ارکستر شماره دو به رهبری مجید وفادار و علی تجویدی، ارکستر شماره سه به رهبری پرویز یاحقی و همایون خرم، ارکستر شماره چهار به رهبری عباس شاپوری، ارکستر شماره پنج به سرپرستی بزرگ لشکری و ارکستر شماره شش به رهبری حبیب الله بدیعی دعوت به همکاری و نوازندگی می شود. او پس از تشکیل ارکستر گلها به دعوت حبیب الله بدیعی، هم زمان با امیر ناصر افتتاح به نوازندگی در این ارکستر می پردازد، تا سال ۱۳۵۷ که با وقوع انقلاب کار و فعالیت او به مدت ۱۰ سال به تاخیر می افتد.