عبدالله جعفر علی جاسبی (۱۳۲۳، تهران) سیاستمدار میانه رو (نزدیک به جمعیت کارگزاران) و ارائه دهنده پیشنهاد تشکیل دانشگاه آزاد اسلامی و رئیس این دانشگاه از ابتدای تاسیس آن در سال ۱۳۶۱ تا دی ۱۳۹۰ بود و در حال حاضر عضو هیئت موسس و هیئت امنای دانشگاه آزاد اسلامی و عضو حقیقی شورای عالی انقلاب فرهنگی است. وی همچنین استاد بازنشسته دانشگاه علم و صنعت و کاندیدای دوره های ششم و هشتم ریاست جمهوری بوده است.
عبدالله جعفرعلی جاسبی در چهارم آذر ماه ۱۳۲۳ در تهران چشم به جهان گشود. عبدالله جاسبی در سن ۷ سالگی به مدرسه اعتضاد واقع در سرچنبک نزدیک امامزاده یحیی وارد شد. و دوره متوسطه ۶ ساله خود را در هنرستان تهران گذراند. وی پس از گرفتن دیپلم، دوره کارشناسی خود را در هنرسرای فنی (دانشگاه علم و صنعت کنونی) در رشته مهندسی صنایع چوب و تزئینات داخلی ساختمان به پایان رساند و با گرفتن مدرک کارشناسی و احراز رتبه نخست موفق به دریافت نشان و مدال درجه اول فرهنگ گردید.
در سال ۱۳۴۵ پس از فراغت از تحصیل در دانشگاه علم و صنعت مشغول تدریس شد و در سال ۴۶ برای گذران دوره نظام وظیفه از طرح ۱۳ هفته ای اعضای هیئت علمی دانشگاهی استفاده کرد و ۱۳ هفته تابستان طرح خود را در پادگان فرح آباد تهران گذراند. در آنجا با سایر نیروهای علمی و مذهبی از جمله دکتر عباسپور، مهندس باکری و تعداد دیگری از افراد که امروز مسئولیت های گوناگون در انقلاب دارند آشنا شد و با کمک آن ها در محل پادگان اقدام به برگزاری نماز جماعت و بحث و تحلیل مسائل دینی و سیاسی نمود. همزمان با تحصیلات متوسطه و دانشگاه، عصرها در مدرسه مهدیه، جامع المقدمات و علوم دینی را می آموخت و در همان مدرسه نیز به تدریس علوم روز و روش تدریس برای مدرسین آنجا پرداخت که جزوات روش تدریس او پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به صورت کتابی به نام روش تدریس و فن کلاسداری توسط وزارت آموزش و پرورش به چاپ رسید.
او در سال ۱۳۵۱ با نسرین عباسپور (خواهر حسن عباسپور از دوستان خود) ازدواج نمود که ثمره آن ۵ فرزند، ۳ پسر و ۲ دختر می باشد. در سال ۱۳۵۱ برای ادامه تحصیلات وارد دانشگاه آستون در انگلستان شد. ابتدا مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت صنعتی و سپس مدرک دکترای تخصصی خود را دررشته مدیریت تولید و تکنولوژی از دانشگاه آستون دریافت نمود و در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی به میهن بازگشت.
جاسبی از دوره متوسطه به تشکیل گروهی مذهبی-انقلابی از همکلاسی های خود همت گماشت و با مسافرت به قم برای دیدار امام خمینی (ره) -که با روز هجوم رژیم به حوزه علمیه قم همراه بود-فعالیتهای انقلابی خود را آغاز کرد. در این مقطع زمانی فعالیت های او و دوستان با توزیع اعلامیه های آیت الله خمینی و شرکت در مجالس و محافل مذهبی و افشای چهره رژیم پهلوی و شرکت در راهپیمایی پس و روز ۱۵ خرداد همراه بود. پس از زخمی شدن برادرش در ۱۵ خرداد در اندیشه گسترش فعالیت های مذهبی افتاد. در سال ۱۳۴۶ با کمک نامجو، دکتر عباسپور، وچند تن دیگر اقدام به گشایش تشکیلات زیر زمینی برای مبارزه با پهلوی کردند که اقارب پرست، کلاهدوز و آیت نیز از اعضای آن تشکیلات بودند. این تشکیلات که قبل از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ با نفوذ در نیروهای مسلح و ارگان های کشور در خط روح الله خمینی حرکت می کرد. تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در دانشگاه علم و صنعت، به تشویق دانشجویان به انجام فرائض دینی و اسلامی پرداخت که منجر به اخراج او و یکی از همکارانش از این دانشگاه و انتقال به تکنولوژی ونک گردید.
در خارج نیز با تشکیل انجمن اسلامی در شهر بیرمنگام، هدایت و رهبری نیروهای اسلامی را به عهده داشت و رابط بین تشکیلات زیرزمینی خود با فعالیت های خارج از کشور بود. برای همکاری با سایر گروه های مبارز و تامین هزینه های مبارزه، همراه با برخی از دوستان در شرکت سهامی قائمیان عضویت پیدا کرده و سهامدار شد و همین امر مقدمه آشنایی او با برخی از اعضای هیئت موتلفه اسلامی از جمله اسلامی، بهشتی، هرندی (برادر شهید هرندی) شاهچراغی و شفیق و سایرین شد. پس از بازگشت، مسئولیت های گوناگونی در نهادهای جمهوری اسلامی و تشکل های سیاسی به عهده گرفت.
او دو دوره به عضویت شورای اجرایی انجمن بین المللی دانشگاه ها (با پیشینه بیش از ۵۰ سال) برگزیده شد که دوره دوم آن تا سال ۱۳۸۷ ادامه دارد. او چند دوره متوالی به عضویت شورای اجرایی اتحادیه دانشگاه های جهان برگزیده شد و دو دوره متوالی ریاست شورای اجرایی اتحادیه دانشگاه های جهان اسلام را عهده دار شده است که تا سال ۱۳۸۶ ادامه دارد. وی هم اکنون ریاست دفتر مطالعات و تدوین تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی را بر عهده دارد. در بحبوحه شیوع بیماری کوروناویروس در سال ۱۳۹۸ شایعه شد جاسبی از کشور خارج شده که وی این مساله را تکذیب کرد.