علی اشرف درویشیان

علی اشرف درویشیان

علی اشرف درویشیان داستان نویس و پژوهشگر و عضو کانون نویسندگان بود. به دلیل فقر،در سال ۱۳۳۲ به کارگری مشغول شد. وی تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان خود را در کرمانشاه و در سال ۱۳۳۷ دانشسرای مقدماتی را گذراند و سپس برای معلمی به روستاهای اطراف کرمانشاه و گیلان غرب رفت. وی همزمان با تحصیل در مقطع ارشد در دانشسرای عالی تهران در رشته مشاوره و راهنمای تحصیلی به تحصیل پرداخت. به دلیل فقر، در سال ۱۳۳۲ به کارگری مشغول شد. وی همچنین در اواخر سال ۱۳۵۲ با شهناز دارابیان ازدواج کرد.

درویشیان نویسندگی را به طور جدی در تهران و پس از آشنایی با جلال آل احمد و سیمین دانشور و امیرحسین عالم پور آغاز کرد و دریافت که سلیقه اش متوجه داستان کوتاه و رمان است. در داستان هایش به مردم فرودست می پرداخت. همچنین بسیاری از داستان های درویشیان بخش هایی از زندگی اجتماعی خودش را به تصویر می کشد و به گفته وی الهام های داستانی اش را هنگامی که در روستاها معلم بوده از دانش آموزان و خانواده های آنها و تفاوت های فکری این دو گروه گرفته است. وی آغاز آشنایی خود با قصه و قصه گویی را از سنین کودکی و از طریق داستان های مادربزرگ و پدرش عنوان می کند. همچنین فضای فرهنگی ابتدای دهه سی خورشیدی را در بارور شدن ذهنیت خود موثر می داند.