محمدرضا صفدری نویسنده است. وی دبیر بازنشسته دبیرستان است. او از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷ در جلسه های داستان خوانی پنج شنبه ها که در خانه هوشنگ گلشیری و با حضور چند نویسنده جوان تشکیل می شد شرکت می کرد. حسن میرعابدینی در صد سال داستان نویسی به فضای جنوبی بخش عمده ای از ادبیات جنگ اشاره می کند و می نویسد: «نویسندگانی از قبیل احمد محمود، اصغر عبداللهی، محمدرضا صفدری و قاضی ربیحاوی می کوشند از زاویه طرح مسائل جنوب،به مسائل عام جامعه - به ویژه جنگ - بپردازند»او واقع گرایی صریح صفدری را در توصیف «فضاهای خشن و ماجراهای کارگری» یادآور آثار نویسندگانی چون ناصر تقوایی، نسیم خاکسار و مسعود میناوی می داند اما معتقد است «صفدری هنوز سبک ویژه خود را نیافته و صدایش از میان همهمه انبوه داستان نویسان جنوبی به وضوح به گوش نمی رسد».