احد مظفری کاکاوند از نقاشان معاصر است. وی علاوه بر نقاشی، آثار سفالی، نقش برجسته و حجمی را در کارنامه خود دارد. او پدر آرش مظفری معمار معاصر می باشد. احد مظفری نمایشگاه هایی به صورت گروهی یا انفرادی در نگارخانه های مختلف برگزار کرده است. اکنون افزون بر شصت سال است احد مظفری کاکاوندی عمر به پای هنرش گذاشته است نگارگری های قجری او الهام گرفته از همان دوران است؛ هرچند حسین بهزاد راهی متفاوت پیش رویش گشود. مسیری که سرنوشتش شد بیشتر از نیم قرن هنر مظفری. هنری در تلفیق و ترکیب رنگ و شکل میان دنیای قدیم و جهان جدید. بی گمان الفت و دوستی عمیق او با ژازه تباتبایی، و سبک متفاوت و شگفت ژازه در بیان مدرنی که مظفری جوان برای ایده های پرشور سال های بعدش داشت، بی تاثیر نبود.
او بخش مهمی از هنرش را در جستجوی نقوش غارهای انسان های نخستین کرمانشاه و لرستان و بختیاری پیدا کرد.این گونه بود که نقاشی های انسان های غارنشین وی متولد شدند، آثاری که به گفته کاکاوندی بازگشت به مبدا و ابتدای بشریت هستند. او که عاشق ادبیات آن است، تغزلی شاعرانه به آدم های نقاشی هایش بخشید. آشنایی هنرمند با تکنیک های رنگ آمیزی موجب شده تا کاکاوندی رنگ های آثارش را خودش فراهم آورد. نتیجه اینکه عنصر رنگ در مجموعه کارهای متنوع او، از گل و مرغ و قوه خانه گرفته تا خطوط میخی و نمادهای باستانی که می آفریند، جلوه و ویژگی منحصر به فردی به خود گرفته اند. کاکاوندی را باید هنرمندی وفادار به سنت ها و فرهنگ سرزمینش و برخاسته و برآمده تاریخ هنر دانست. مجموعه نقاشی های غارنشینی در دو دوره زندگی هنری او فراهم آمده اند: کارهایی که در ایام جوانی کشیده؛ و آثاری که به دوران پختگی او مربوط هستند.هر دو دوره، حال و هوا و ارزش خود را دارند و در نهایت نقوشی زیبا و ماندگارند که با بیانی مدرن به پیشواز گذشته های بسیار دور زیست ما انسان ها برده اند.